Dit zijn mijn vrienden, mijn shogivrienden. Het zijn goeie vrienden. Ze klagen niet en vragen niet. Ze zijn er steeds voor mij. Ze wachten op mij, elke avond in de dojo. We hebben nooit een meningsverschil. Maar ja, we zeggen ook niet veel. Alles gebeurt op het bord. Daar spreken we dezelfde taal. Daar is geen plaats voor onbegrip. De winnaar heeft steeds gelijk. Een winnaar is er steeds. Niet zoals Westers schaak waar twee lafaards de strijd inruilen voor een akkoordje. Neen, een winnaar zal er zijn. Mijn vrienden. Ze kreunen en steunen. Ze paffen en rochelen. En als ik beter sta dan grommen ze gevaarlijk. Zoals een gewonde leeuw. Ik ben één van hen. Ze hebben mij aanvaard. Ik ben hun vriend. Hun shogivriend. Alleen maar een shogivriend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten