Boeken zijn een deel van mijn leven, en het is er de laatste jaren niet op geminderd. Ook in Japan loop ik graag een boekenwinkel binnen, al kan ik er, buiten boeken over shogi, weinig van lezen. Tot mijn groot genoegen zijn er veel 2de-handsboekenwinkels in Japan en zijn de prijzen van boeken in Japan over het algemeen laag. De meeste van die winkels hebben ook enkele boeken in Europese talen. Tot hiertoe heb ik nog niet de koop van leven gevonden maar 2 jaar geleden kocht ik hier de volledige correspondentie van Descartes voor een prikje. Dit weekend in Kyoto heb ik nog twee Japanse boeken gevonden over Marilyn Monroe (meririn monru in het Japans). Eén ervan is van 1971 en lijkt me vrij zeldzaam. Daarmee heb ik nu zes Japanse edities binnen mijn collectie van meer dan 400 boeken.
Ik las vorige week iets dat die bloeiende handel van 2de-handsboeken in Japan verklaart. Bibliotheken zijn nooit populair geweest in Japan. De eerste openbare bibliotheek is opgericht na de Mejirestauratie in Tokyo in 1872. In 1965 waren er slechts 791 openbare bibliotheken in Japan. Dat is ondertussen sterk ingehaald maar het ontlenen van boeken is hier zeldzaam in vergelijking met het systeem van gemeentelijke en stedelijke bibliotheken in België. De belangrijkste reden daarvoor is dat intellectuelen en de begoede klasse traditioneel een eigen collectie opbouwen. Het kopen van boeken door een elite zit verweven met het sterk gestructureerde sociale en onderwijssysteem. Ik zie het hier ook bij mijn gastprofessoren in Kobe en Tokyo. Ze hebben beiden een bureau die van de grond tot het plafond opgestapeld ligt met boeken. We voeren er onze gesprekken steeds rechtstaand want er is maar plaats voor één stoel. Bijna al die boeken zijn van de universiteit maar beiden hebben ook een uitgebreide persoonlijke bibliotheek. De sociale waardering en erkenning van persoonlijk boekenbezit is dus de reden voor het grote aanbod op de 2de-handsmarkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten