Cobras

In een onooglijk klein dorpje, Ban Khok Sa-nga een 50 km boven Khon Kaen hebben ze een vreemde traditie. Elk huis houdt er zijn King Cobra, de langste gifslang. Het gif tast het centraal zenuwstelsel aan. Twee minuten na een beet val je in een coma. Enkele minuten later stopt de ademhaling en volgt de dood.
De dorpelingen trokken rond met de cobra's en verkochten kruidendrankjes. Vanaf de jaren vijftig begonnen ze voorstellingen te geven. De King cobra's werden vervangen door gewone cobras want er gebeurden te veel ongelukken met blindheid. De king cobra kan zijn gif ook spuwen en als dat in de ogen komt ben je blind. De show is vrij spectaculair maar die mannen zijn bedreven en spelen een kat en muis spel met de slangen.


Naast de show is er ook nog een "zoo" die zo amateuristisch is dat het charmant wordt (Gaia vindt dat waarschijnlijk niet zo). Deze slang eet lieve kleine slangetjes en trekt graag foto's!

Globalisering

Hoe meer je reist hoe meer je de effecten van globalisering merkt. Ik had er nog over met Tim op een terrasje in Beijing een jaar geleden. Hij bestelde een Duvel en ik een Caiperinha. Maar wat we zagen langs de oever van de Mekong in Vientiane was toch al te gek. We hoorden gezellige Afrikaanse muziek en trokken met ons fietsje door het zand om te kijken wat er gaande was. We zagen een cafe/restaurant met allemaal zwarten: African Beach, stel je voor! We hebben er grote pint gedronken en even zaten we in Zimbabwe.

Vientiane

We zijn een weekend naar Vientiane gegaan, de hoofdstad van Laos (op de bus staat een spelfout!). De oorspronkelijke naam is Wieng Chan maar de Fransen hebben de naam verbasterd net zoals Laos i.p.v. Lao. Isaan is etnisch sterk verwant aan Laos en hier spreken ze ook van 'Wien Chan'. Een van de beste deals van de Thaise staatsbus is een rechtstreekse verbinding tussen Khon Kaen en het centrum van Vientiane voor een luttele 180 baht. De volledige trip neemt 5 uur maar daar zit anderhalf uur bij voor de grensovergang. Je kan niet op de bus zonder een visum voor Laos, maar dat was gemakkelijk te regelen op het consulaat in Khon Kaen. Lilian moest even buiten Thailand voor een nieuw stempel en de 15 dagen die ze krijgt was net genoeg tot aan onze volgende trip naar Laos en Vietnam.


Dit is een mooie illustratie van de jarenlange oorlogen tussen de Khmer, Birmanen, Lao en Thai. Als ze binnenvallen dan hakken ze de hoofden af van alle boedhabeelden. Dit is in wat Si Saket, de enige tempel die nog overeind is gebleven tijdens de Thaise bezetting van 1828. Maar je vind gelijkaardige getuigenissen in Thailand van de bezetting door de Birmanen of de Cambodiaanse Khmer.


Het was lang geleden dat ik nog een communistische vlag zag wapperen. In Laos bij elke overheidsgebouw zoals hier de Thaise PTT maar ook bij vele hotels. Toch is het straatbeeld grondig gewijzigd sinds mijn laatste bezoek een twaalf jaar geleden. Toen zag je geen buitenlandse merken en nauwelijks winkels. Ik herinner me dat ik voor 1 dollar T-shirts kocht in een staatswinkel waar je de keuze had uit 5 modellen. Nu zie je overal moderne winkels en zelfs buitenlandse banken.


De Laotianen hebben hun eigen Arc de Triomphe, die al spottend "the vertical runway" is gedoopt. Ze kregen in 1969 namelijk cement van de Amerikanen om een landingsbaan aan te leggen. In de plaats hebben ze de cement gebruikt voor hun triomfboog.



Vientiane is heerlijk rustig voor een hoofdstad van een Aziatisch land. Je kan de ganse stad zien op een halve dag met de fiets die je voor een dollar kan huren. Er is veel groen in de stad, vele tempels, enkele rustieke coloniale gebouwen en gezellige terrassen en restaurants.

Lezingen

Om me enigzins nuttig te maken voor mijn gastuniversiteit hier in Khon Kaen geef ik een reeks van twaalf lezingen over de epistemologie van de wiskunde voor een twintigtal doctoraatstudenten. Dat gaat er wel anders aan toe als bij ons. Ze zijn zo beleefd die studenten. Als je binnenkomt of buitengaat dan krijg je een 'wai' (de Thaise groet met toegevouwen handen). Als ze te laat komen dan buigen ze diep door alvorens te gaan zitten. Ook staat er steeds een glas water en verse groene thee klaar. Ik zag plots overal affiches hangen met mijn foto er op. Het zijn aankondigingen van mijn lessen. Grappig. Blijkbaar hebben ze ook een website van gemaakt.

Isaan toerisme

Isaan (of letterlijk het Noord-Oosten) heeft zoveel te bieden voor toeristen maar je vind er nauwelijks iets over in de gidsen. Zelfs de Lonely Planet geeft zeer beperkte informatie over deze provincie. Toch staan we telkens versteld over de schoonheid van de streek en wat er allemaal te zien is. Gisteren zijn we een ruine gaan bezoeken van de Khmer traditie. Deze stupa dateert van de 13de eeuw en is gebouwd in dezelfde stijl als bepaalde tempels binnen Ankor wat. Het Arkor regime rijkte tot in het noorden en in Isaan zijn er nog heel wat resten te vinden. De mooiste is 50 km ten Noorden van Khorat wat we nog niet bezocht hebben. Deze stupa ligt letterlijk in de middle of nowhere en was vrij moeilijk te vinden.



Maar gewoon rondrijden en hier en daar eens stoppen voor een praatje en een plaatje is heerlijk. Ze zijn hier geen toeristen gewoon maar bij enkele woordjes Thai wordt je beloond met een brede glimlach.

Barbeque

In voorbereiding van kerstavond leek het ons leuk om eens iets te doen wat we thuis nooit zouden kunnen doen op die avond: een barbecue! Het probleem was echter dat ik nergens een barbecue vond. Bij ons vind je dat in de grootwarenhuizen. Je hebt hier een Tesco en een Big-C waar ze zowat alles verlopen, behalve BBQ's. Ik ben ook reeds gaan kijken in een meubelzaak, je weet nooit. Maar geen BBQ te vinden. Dat verbaasde me wat want als er een land is waar de BBQ allom vertegenwoordigd is dan is het wel Thailand. De Thai's zijn DE specialisten in BBQ. Er zijn straatventers die met een brommer met zijspan rond rijden waarop een BBQ staat. Met twee kooltjes weten ze een vis perfect gaar te bakken.

Bij een gelukkig toeval vonden we op een marktje in een onooglijk klein dorpje een winkel met zelfgemaakte barbecues. Het zijn metalen verfpotten waar en stuk is uitgesneden als schouw en daarboven zit een kleien pot met een rooster. Prijs: 95 Baht (of 2 EUR). We hebben hem al eens uitgeprobeerd en hij werkt uitstekend. Beter dan velen die je bij ons kan kopen. De test bestond uit 10 grote garnalen en een grote rode zeebaars. De garnalen hadden er iets te lang opgelegen maar de baars wat uitstekend!

Howard's dream

Omdat ons weekend in Vientiane, Laos een week is uitgesteld door visum problemen zochten we een alternatief. [Als je nu via het land Thailand (terug) binnenkomt mag je zonder visum maar 15 dagen blijven, terwijl je met het vliegtuig 30 dagen mag blijven. Deze nieuwe wetgeving is pas ingevoerd om de ‘visa runs’ te bemoeilijken: buitenlanders die om de vier weken even over de grens gaan om hun verblijf in Thailand te kunnen verzekeren. Ik heb een visum voor een jaar maar voor Lilian zouden de beperking tot 15 dagen een probleem vormen.] Binnen de beperkte groep van expats gaat goed nieuws snel rond en zo hoorden we over Castle Howchow Beach Resort een 50 km ten noorden van Khoan Kaen. Howard is een Engelsman die al 16 jaar in Thailand woont en die hier zijn droomresort heeft geraliseerd. Het is zowat het beste dat er hier in deze streek te vinden is buiten de grote hotelketens.



Een prachtig zwembad omringd door mooi ingerichte bungalows en hetzelfde nog eens rond een vijver. In totaal meer dan vijftig bungalows afgezoomd door wat lijkt op een kasteelmuur. De prijzen zijn zeer redelijk, van 900 Baht voor een eenvoudig huisje to 2200 voor een suite aan het zwembad. Verder nog enkele bars, live music en een uitstekend restaurant met een chef uit ene vijfsterrenhotel. Alleen is er haast geen volk. Op deze zaterdag waren er drie bungalows bezet. Maar Howard lijkt met een onverstoorbaar optimisme door te gaan. Als hij begint te vertellen is hij niet te stoppen. We hebben er een dag verbleven en we weten alles over zijn leven. Met kerst verwachten ze een zeventigtal mensen waaronder een delegatie expats van Khon Kaen. Maar wij houden heb bij een imtiem etentje thuis.

Hieronder Howard en zijn lieftallige echtgenote.

Euro

Jelle spoorde ons aan om eens over te vliegen naar Sydney. De Australische dollar staat blijkbaar op een historisch dieptepunt: bijna twee AUD voor een Euro. Als smaakmaker gaf hij het volgende lijstje van wat je allemaal kunt doen met een Euro:

• Een volle granen brood van Bakers Delight
• 25 cl bier in The Royal Hotel (Randwick)
• 10 cl bier in The Cruise Bar (Circular Quay)
• Een liter volle verse melk by James’ Milbar (Tamarama)
• 4 eieren van de vrije kip (Bondi Junction Health Food Store)
• cm2 woonruimte in CBD
• 20 minuten ‘Australia’ in the Randwick Ritz Cinema (met Nicole Kidman en Hugh Jackman)
• Uurtje parkeertijd aan Hyde Park
• Een halve bol chocolade ijs aan Bondi Beach
• 0,75 meeneem cappuccino van The Tropicana (Darlinghurst)
• minuutje troost bij Rose (Kings Cross)
• 30km vliegen met Jetstar (tussen Sydney en Melbourne)

We hebben wel veel zin maar helaas past het nu helemaal niet. Bovendien kan je met een Euro ook heel wat doen in Thailand (die staat nu op 45 Baht maar een jaar geleden was het nog 52 Baht):

• twee maal gaan eten op de universteitscampus: een bord rijst met een keuze van twee curries uit acht!
• een ongelofelijk lekkere noodlesoep met kip op de nachtmarkt in Khon Kaen met een cola en een rietje er bij
• een fles bier van 660 ml in een van de cafe’s rond het meer. Op de full moon party vorige week waren alle brouwerijen in competitie en kon je nog betere deals vinden: een gekoelde koker van 3 liter tapbier voor 3 EUR ofwel een glas bier voor een halve EUR.
• een flink zakje geroosterde kakkerlakken
• anderhalve Engelstalige krant
• een zijden kleedje op de avondmarkt (Lilian heeft er twee gekocht voor 100 Baht)
• de helft van de kleinste cappucino bij Starbucks (duur maar lekker)
• een ritje van 15 min in een Tuk Tuk
• anderhalf uur ver weg van Khon Kaen in een bus zonder airco
• 2,5 liter benzine
• een halve DVD met zo een 3000 MP3 liedjes

Thaise lekkernijen

Jullie kennen ongetwijfeld de typisch Thaise gerechten zoals Tom Yam Khun en Pad Thai, maar hier zijn enkele minder gekende hoogtepunten uit de gevarieerde Thaise keuken. Bovenstaande geroosterde rat vonden we op de markt van een klein dorpje ten noorden van Khon Kaen.



Geroosterde kakkerlakken met groene pepers: pittig en rijk aan eiwitten.



Enkele gebakken sprinkhanen voor de snellen.



Krokante dikke wormen in een bedje van groene pepers.

Surrealistisch (2)

Zondag zijn we dan maar eens de oostkant gaan bezoeken en de Ubolrat dam zelf. Het was onmiddelijk duidelijk waar het geld zit. De dam levert electriciteit en de voorzieningen aan de ooskant waren dan ook optimaal. Ze hebben zelfs een groot golfterrein gebouwd. Maar het best bewaarde geheim is een weg die loopt langs de ookstkant van het meer naar het zuiden. Terwijl Pattaya 2 surrealistisch was in zijn poging om op de verkeerde plaats iets grandioos te beginnen was het de natuur aan de rechterkant van het meer. Alhoewel de dam al van de jaren zestig dateert leek het alsof het meer pas was vol gelopen: ondergelopen rijstvelden en boederijen en enkele eenzame bomen in het water.



Ik begrijp niet dat dit nergens in een gids staat. De natuur hier is ronduit prachtig. Niet ver van de dan waren er ook enkele resorts die er behoorlijk uitzagen. Misschien moeten we hier eens terugkomen voor een weekend.

Surrealistisch

Zaterdag hebben we eens een uitstap gedaan een stukje buiten Khon Kaen. Ten noorden van de stad ligt er een dam en een kunstmatig meer. De westkant van het meer noemt men Pattaya 2 in een heroische maar mislukte poging om een strandtoerisme te ontwikkelen zoals in de gelijknamige badstap. Het was eigenlijk surrealistisch: in het midden van kleine boerendorpjes, aan de rand van het meer trekt men wat tenten op. Ik laat de foto' voor zich spreken. Hierboven was een poel in een klein dorpje aan een natuurpark. We gingen er kijken met de bedoeling om er te overnachten. OP de kaart stond er een resort aangeduid. Dat bleek te bestaan uit vier houten hutjes maar ik niet echt graag de nacht wou doorbrengen.



Er staan verroeste oude trappelboten in de vorm van een eend. Maar er was geen kat! Op een zaterdagnamiddag. Desalnietemin was een een fantastisch mooi zicht. Een lichte nevel trok over het meer en de kleuren waren prachtig.

Kerst

We waren al blij om weg te zijn van de kerstkoorts in Belgie maar in Bangkok kunnen ze het ook niet laten. Onder commerciele druk voelen alle shopping centra zich verplicht om hun inkomhal te op te fleuren met het kerstthema. Sommigen doen dat al meer geslaagd dan anderen, maar een behoorlijke portie kitch is er overal. Het Westin hotel krijgt van ons de prijs voor de grootste kitch. Zo overladen met kitch dat het opnieuw mooi wordt! (zoek de Ferrari).

Fris?

Thailand ligt nog boven de evenaar dus is het hier ook winter. Maar winters zijn hier anders dan in Europa. De temperaturen overdag blijven hoog. Ik zie maxima van 25 tot 32 graden. In de zomer kunnen de temperaturen oplopen tot boven de 40 graden. Maar het grote verschil is de vochtigheidsgraad. Het is aanzienlijk droger tijdens de winter wat een temperatuur van 30 graden veel aangenamer maakt. Ik merk ook een verschil tussen Bangkok en Khon Kaen, maar enkel s'nachts. Vermits Khon Kaen een landklimaat heeft zijn er grotere verschillen tussen dag en nacht. Het koudste moment is net voor zonsopgang toen ik naar Bangkok vertrok met het vliegtuig. Het was dan 16 graden. De Thai's lopen dan met dikke jassen en mutsen! Een uur later is het weer boven de 20 graden.
Boedhisten dragen ook zorg voor dieren. Een hond kan ook koud hebben. Dus kreeg deze hond een t-shirt aan al was het boven de dertig graden. Zou hij er blij mee zijn?

Meer

Dicht bij het centrum in Khon Kaen ligt er een vrij groot meer, Bung Kaen Nakhon. Ze hebben het vrij goed aangepakt voor Thaise normen. Er is een drukke baan rond het meer maar de toegang is afgesloten door hekken rondom. Daardoor heb je beschermde paden en aangelegde planten die het zeer aangenaam maken voor een wandeling of een picknik. Het is de geliefde plaats voor joggers. Ik zou eens de toer moeten doen. Ik denk dat het anderhalf uur wandelen is rondom het meer. Aan de oostkant kan je s'avonds naa de zonsondergang kijken, en die is bijna elke avond spectaculair.



Gisteren was het wat bewolkt overdag, een uitzondering want de afgelopen twee weken is het steeds helder weer. Maar de wolken geven de zonsondergang nog wat meer vulling. Rond het meer zijn er vele restaurants en sommige zijn echt prachtig ingericht aan de uitlopers van het meer met pavilioenen boven het water. Aan de noordkant zijn er enkele pubs en karaokeplaatsen. Gisteren liep ik lang een pub met luide Thaise muziek en een oudere man riep me binnen. Ik ben dan maar een pint gaan drinken en kwam in gesprek met enkele expats. Die man had twee dagen geleden de cafe gekocht (samen met zijn Thaise vriendin)! Het was een Engelsman die voor het eerst in Thailand kwam. Hij was er nog maar twee weken. Ik wens hem veel succes.

Khon Kaen

Misschien moet ik wat meer vertellen over Khon Kaen, de stad waar ik verblijf. Het is naar Thaise maatstaven een kleine stad, met een 150.000 inwoners ongeveer zoals Gent. Het is de hoofdstad van de provincie Khon Kaen in de regio Isaan, wat letterlijk het Noord-Oosten betekent. Isaan kan je wat vergelijken met West-Vlaanderen. Het is een boerenstreek en er wordt door de stedelingen van Bangkok soms wat op neer gekeken. Het is ook een regio die, onterecht, nauwelijks aan bod komt in toeristengidsen. Terwijl Khorat de grootste stad is binnen Isaan is Khon Kaen met zijn universiteit het educatief centrum. Khon Kaen University of KKU is met 20.000 studenten de grootste werkgever in de streek. De campus van KKU is in oppervlakte groter dan het stadscentrum. Op de campus zelf zijn er appartementen voor de proffen en slaapzalen voor de studenten. Ik kon er een appartement huren voor minder dan 100 EUR/maand.
De bevolking van Isaan heeft samen met die van Chiang Mai door de numerieke overmacht een belangrijke invloed op de nationale politiek. De huidige regering van populisten, die het zo hard te verduren heeft is eigenlijk verkozen door het platteland.


Het centrum van Khon Kaen is vrij klein. Je kan er alles te voet doen. Je hebt er enkele grote hotels, restaurants en enkele bars. Verder zijn er twee busstations en enkele markten. De shopping centra liggen langs de toegangswegen. Eigenlijk is Khon Kaen een belangrijk kruispunt van de Noord-Zuid as, van Laos naar Bangkok en de West-Oost as, van Phitsanulok naar Savanaketh in Laos. Met de bus is het 6-7 uur naar Bangkok, 12 u naar Chiang Mai en 3 u naar Vientiane in Laos. Ik woon ten zuiden van het centrum (bij de letter A), iets onder het Kaen Nakhorn meer, op een 5 km van het centrum en 12 km van de universiteit. Het huis is gelegen in een klein steegje tussen een een groot tempeldomein en een middelbare school. s'Morgens om 6u wordt ik wakker van de gongs van de monikken maar sta pas op als ze door de luidsprekers brullen op de school om 8u. Voor de rest is het vrij rustig.

Paddestoelen (2)

Ik hoop dat Zijne Koninglijke Hoogheid het me vergeeft maar de wijze waarop hij was uitgedost voor zijn 81tse verjaardag deed me denken aan de titel van deze blog entry. Het zat er aan te komen. Tegen zijn verjaardag zijn de problemen aan de luchthaven opgelost. In ieder geval was de actie van de PAD niet erg populair bij de bevolking. Na een uitspraak van het hooggerechtshof, die de drie regeringspartijen heeft verboden aub, zag de PAD de kans schoon om zonder gezichtsverlies een einde te maken aan hun actie. De vraag is welke rol Zijne Koninglijke Hoogheid hierin gespeeld heeft. Niemand weet het of niemand durft het zeggen. Kritiek op de koning is hier een groot taboe. Onlangs is er nog een Brit veroordeeld tot zes jaar cel omdat hij gespot had met een portret van Zijne Koninglijke Hoogheid.

Stel je voor in Belgie: na een actie van Lijst De Decker die Zaventem een week platlegt worden de CD&V, de VLD en de NVA verboden als partij. Het verschil is wel dat je op een uur en een kwartier in Charles De Gaule staat met de trein maar dat je drie dagen moet rijden voor Kuala Lumpur de dichtbijzijnde echte internationale luchthaven. Ik hoop dat de PAD de rekening gepresenteerd krijgt, de electorale zowel als de miljardenschade aan dit land.

Taxistop

Ik kreeg deze week een vriendelijk mailtje van Jan Klussendorf, de oprichter van Taxistop. Toen die organisatie werd opgericht was ik gewillig slachtoffer voor een bescheiden mediacampagne, verzorgd door een bevriend fotograaf. Het was 1978, dertig jaar geleden! Ik herhinner nog goed waar en hoe die foto werd genomen al heb ik die lang niet meer gezien. De bevallige jonge blonde dame heb ik helemaal niet meer gezien.

Tussenuit

Ik had voor het weekend van mijn verjaardag een retourlucht gepland van Khon Kaen naar Bangkok. De dag voor mijn vertrek waren beide luchthavens bezet. Ik dacht eerst om het dan maar op te geven maar ik ben eens langs het busstation gegaan en daar hebben ze bussen naar overal. Thailand heeft een bijzonder goed georganiseerd publiek en privaat bussysteem tussen alle grote steden. Ik kon een bus nemen naar Bangkok (7 u) maar ik zag ook een bus naar Rayong aan de kust. Het leek me dan maar veiliger om Bangkok te vermeiden en heb die laatste genomen. Eigenlijk viel die rit bijzonder goed mee. Je vertrekt s'avonds laat en met die confortabele zetels val je uiteindelijk toch wel in slaap. Om de twee of drie uur stoppen ze voor een plas- en eetpauze. Uiteindelijk heb ik toch wel een vijf uur geslapen. Je komt dan s'morgens toe en met wat geluk kan je onmiddelijk inchecken voor nog een morgendslaapje.

Het was zaterdag mijn verjaardag en heb mezelf verwend met een dagtrip naar Koh Samed, mijn favoriete eiland in Thailand. Het is officieel een natuurpark dus de ontwikkeling wordt wat tegengehouden. Het was een zalige dag! Helder weer, veel zon, maar een flinke bries, dus helemaal niet te warm. De zee was zelfs aan de frisse kant. Tegen zonsondergang dan terug naar het vasteland. Het is nu zondag en de situatie is nog niet opgeklaard in de luchthavens. Mijn terugreis zal dus met de bus moeten gebeuren.

Workshop

Net een twee-daagse workshop achter de rug van Alan Bishop over sociale aspecten van het wiskunde onderwijs. Alan Bishop is een prof. van Australie die ok betrokken is bij het APEC project waar het centrum hier in Khon Kaen de projectleider van is. Hij is vooral bekend van zijn boek Mathematical enculturation en als editor bij Springer en een tijdschrift. Voor mij was het ook een kennismaking met de klasgewoontes in Thailand, niet alleen een onderwerp van de workshop maar ineens ook iets waar ik tussen zat. Ik heb de workshop meegedaan inclusief het rollenspel. Was best wel leuk. De groep bestaat uit 19 doctoraatstudenten een twintigtal master studenten die allemaal onderzoek doen naar wiskunde onderwijs, als master proof of als doctoraat. Dit is ook de groep voor wie ik een aantal seminaries zal geven over de epistemologie van de wiskunde. Taal zal alvast een probleem zijn. Ik heb gezien dat het zeer traag moet gaan en regelmatig controleren of ze de termen begrijpen. Ik wel gemerkt dat ze vrij vlot omgaan met de paar wiskundige onderwerpen die reeds ter sprake zijn gekomen.

Grimmig

De sfeer in Bangkok wordt wat grimmig. De twee luchthavens van
Bangkok zijn bezet door leden van de PAD, wat staat voor People's Alliance for Democracy. Dit is de oppositiepartij die niet alleen oppositie voert maar de ganse werking van het land wil lamleggen. Het probleem is dat de PAD het resultaat van de laatste democratische verkiezing niet kan aanvaarden. Na het afzetten van Thaksin door het militair regime was Thaksin zijn partij verboden. Die kwam echter terug onder een andere naam. Na een moeizaam process zijn er dan nieuwe verkiezingen gekomen die werden gewonnen door deze nieuwe partij. Vooral mensen uit het Noorden en het Noord-Oosten (Isaan, waar ik nu zit) hebben voor deze nieuwe partij gestemd. De elite van Bangkok kan zich daar niet in vinden en heeft sindsdien alles gedaan om de regering te boycotten. De eerste minister was afgezet omdat hij een kleine vergoeding had gekregen voor een kookprogramma op de nationale TV! De PAD wil geen nieuwe verkiezingen want die wordt opnieuw een overwinning voor de Thaksin aanhangers. Ze verkiezen chaos in de hoop dat het leger opnieuw de macht neemt. De huidige regering is daarom zeer voorzichtig om in te grijpen of het leger in te zetten. Ze is nooit ingegegaan op de provocaties van de PAD. Nu gaan ze er wel iets moeten aan doen. Door het lamleggen van de luchthaven is een van de belangrijkste bronnen van inkomsten gestopt: het toerisme.

Ik had een vlucht geplan naar Bangkok dit weekend, zucht.

Weer

Ik hoor dat het in Belgie zo koud is en op het nieuws zag ik dat er problemen waren door de sneeuwval. Spijtig zou ik zo zeggen. Hier is het aangenaam warm. Het is hier nu ook ver winter maar verwacht geen koud weer. De winter verschilt met de zomer dat het veel droger is en iets minder warm. Alleen al die luchtvochtigheid van 45% voelt een stuk aangenamer dan de 100% in het regenseizoen, zelfs bij gelijke temperatuur. Ook is er een groter verschil tussen dag en nacht. Zoals je ziet op de weersvoorspelling is het meestal licht bewolkt met temperaturen tot 32 graden. S'avonds zakt de temperatuur tot zo een 25 graden. Met een licht windje is het dan heerlijk om naar de spectaculaire zonsondergang te kijken aan het meer. De Thais halen dan hun jassen boven! Alles beneden de 30 graden is koud voor hen.
Weersvoorspelling is helemaal geen issue in Thailand. In tegenstelling tot Japan zie je het nooit op TV en in de krant staat er slechts een klein kadertje met steeds hetzelfde icoon: licht bewolkt. De variatie in weer is dan ook veel kleiner dan in Japan of bij ons.

Kwis

Toen ik vorige keer in Khon Kaen was liep ik s'avonds het Kosa hotel uit om nog een pint te drinken. Rond de centrale hotels liggen enkele cafe's waarvan er een drietal worden uitgebaat door buitenlanders. Aan de toog hoor ik iemand praten met een zwaar Hollands accent dus ik begin tegen hem in het Nederlands. En ja hoor, Harry was van Nederland en op weg naar de pubquiz in een nabijgelegen cafe. Ik ben dan meegegaan en het was een uitstekende manier om de plaatselijke expats te leren kennen. Ze hebben wekelijkse kwissen op dinsdag en donderdag. De meeste brengen hun Thaise vrouw mee die dan samen zitten kletsen in de zetels.
Ik ben dus deze week weer op zoek gegaan naar die kwissen en had het geluk bij het juiste team terecht te komen. Ze winnen namelijk alle kwissen. Bovendien blijkt dat de enige vragen die zijn niet kennen, ik soms wel ken en dat ik praktisch niets ken over de vragen die zij kennen. Het is georganiseerd door Engelsen meestal voor Engelsen en dat draagt zijn stempel. De afdeling sport blijkt alleen over Engelse voetbal te gaan en ronde fotografie behandelde vooral over Engelse page-three girls. Al bij al amuseer ik me er wel. Bovendien heb ik er al twee keer geld aan verdiend want de inleg gaat naar de winnaars. Na de kwis komt de plaatselijke roddel op tafel en wat ik daar al gehoord heb ik een aparte blog-enty waard.

Voor wie de kwis van dinsdag wil naspelen, dat kan. Alle vragen worden achteraf online gezet: http://cheapcharlies-kk.com/quiz/show/62/2008-11-18/0/

Mobiel

Ik ben ondertussen in mijn huurhuis in Khon Kaen beland. Valt bijzonder goed mee. Het huis ligt ten zuiden van de stad niet ver van een meer en tussen een tempel en en development. Het is een losstaand huis omringd door een tuintje en een muur. Omdat het wat buiten het centrum ligt en zo een 14 km van de universiteit ben ik aangewezen op eigen vervoer. Eerst dacht ik een scooter te kopen maar als je al eens door het centrum van een Thaise stad hebt gereden dan denk je daar twee keer over. Een auto is dus veel veiliger en biedt meer comfort in het regenseizoen :-). Gelukkig kon ik een deal sluiten met de eigenaars van het huis en voor een redelijke prijs heb ik hier een Chevrolet Zafira voor zes maand. Dat is hetzelfde als een Opel Zafira in Europa maar in een wat andere uitvoering. Omdat het stuur rechts staat (ze rijden links in Thailand) en je dus links moet schakelen was ik blij met een automaat. Het is een vrij sterke benzinemotor en ondanks de 146.000 km op de teller ziet hij er binnen zeer netjes uit. Waarschijnlijk is hij gebruikt als taxi of zoiets. Voorlopig gaat alles goed, alleen trilt hij wat als ik rem.

Ondertussen heb ik ook wat mijn weg leren kennen wat niet zo evident is als je geen actuale kaart vindt. Toen ik dinsdagavond naar huis reed van het centrum vond ik mijn huis niet meer. Een trip van 6 km die normaal 10 min neemt werd bijna een nachtmerrie. Na 34 km op de teller en een stuk na middennacht vond ik mijn eigen huis en bed nog. Ondertussen let ik meer op een aantal herkennispunten. Dit weekend kan ik eens een stukje buiten de stad rijde om de buurt te verkennen.

Irrational exuberance

Om het even met de woorden van Alan Greenspan te zeggen, mijn vliegtuigreis van Munchen naar Bangkok was een ervaring van irrational exuberance. Ik had voor mijn comfort en om geen problemen te ondervinden met een te zware valies en omdat ik dringend vervallen miles moest opmaken, een upgrade genomen naar business class. Het maakt van een trip waar je gewoonlijk tegen opziet iets om naar uit te kijken. Toen ik mijn tussentijd verdaan had met enkele lekker schuimende hefenweizen in de business lounge was het tijd om in te schepen. Ik kwam nog maar net toe aan de gate of ik hoor mijn naam afroepen. Ik ga naar de balie en die man vraagt mijn boardingkaart. Hij bekijkt me met een brede grijns die ik niet helemaal kon thuis brengen en scheurt demonstratief mijn kaart. Zonder iets te zeggen geeft hij me een andere kaart. Ik had het eerst niet door. Op de kaart stond zetel 2K, ik dacht, OK er is iemand van plaats veranderd, maar net terwijl ik binnenloop zie ik het verschil. Dit was een gratis upgrade naar 1st class! Ik zou het zelf nooit betalen maar dit wou ik wel eens meemaken. Ik zat nauwelijks neer in mijn sofa met een electrisch verschuifbare poef of er werd me al een glas champagne aangeboden: Dom Perignon Vintage 2000 asjeblief. Een korte zoektocht op Google leert ons dat dit een fles is van meer dan 200 EUR.


Maar dan begon het nog maar, al was de menu enigsinds voorspelbaar: na een drietal hapjes met evenveel glazen champagne kwam er een tussendoortje met caviaar en wodka. Ik dacht dat ik al caviaar gegeten had maar dit was wel iets anders. Helemaal niet die zwarte en zoute brei maar dikkere bruinkleurige eitjes met een sterke maar heerlijke smaak. Dan volgde een combinatie van foie gras en kreeft als voorgerecht. Het hoofdgerecht konden we kiezen. Omdat de witte Rully zo heerlijk smaakte hield ik het bij Thaise garnalen. De Saint-Emilion was voor bij de kaas. Er stond nog een uitzonderlijke cognac op het menu maar ik had ondertussen al zoveel binnen dat ik die heb laten passeren. Met een druk op de knop draaiden alle hoeken van mijn zetel en werd het plots een bed waar je langsuit kon in slapen. Dat overviel me dan ook enkele minuten later. Toen ik wat later werd wakker gemaakt bleken er zeven uur gepasseerd te zijn en was het tijd voor ontbijt.

De eerste klasservice stopte niet bij de deur van het vliegtuig. Een persoonlijke pursor bracht me naar de diplomatenmigratie waar ik snel door geloods werd. Hij pikte mijn valies op en zette die er aan de taxi. Het duurde exact een uur van de landing tot in mijn hotel in het entrum van Bangkok. Daar kreeg ik ook een gratis upgrade naar een deluxe kamer! Welkom in Thailand. Ik wist niet wat er me overkwam.

Paddestoelen

Voor mijn vertrek naar Thailand heb ik nog een paar herfstwandelingen gedaan om het frisse gevoel van de Vlaamse polders mee te nemen in herhinnering. In Assenede kan je een wandeling doen op een dijk die is afgesloten met hekken. Je kan op voorhand een sleutel afhalen en een stukje ongerepte natuur betreden. Het was duidelijk paddestoelentijd. Ik heb er ganse sculpturen gezien met meerdere verdiepingen.


Al ken ik er niet zoveel van, sinds ik de geestesveruimende aspekten van paddestoelen heb leren kennen eind de jaren zeventig hebben ze me steeds gefascineerd. Toen ik op bezoek was op een enorme grote campus in het noorden van India kwam ik voorbij "de faculteit van het paddenstoelenonderzoek". Misschien moet ik daar eens op een zomercursus gaan.

Thuis

Thuis wat geexperimenteerd met de nieuwe camera. Die heeft een aantal scene-keuzes met voorgeprogrammeerde instellingen. Hierboven is de pinhole camera instelling. Dit geeft een vreemd, ietwat dromerig effect. Het lijkt wel wat een oude dia met kleuren die wat vergaan zijn.


Verder ben ik zeer opgetogen over de zwart-wit modes. Je hebt er twee, een gewone en een met hoog contrast. Vooral die laatste capteert het gevoel van een 400 ISO zwart-wit film. Dit is een foto van onze keuken met beperkt kunstlicht. Er moet wel voloende lichtschakering in de scene zitten of je krijgt volledig zwarte vlakken op de foto. Ik heb ook enkele hoog-contrast natuurfoto's die er echt goed uitzien.


Tenslotte nog ene fotootje van onze kat. Niet omdat ik dat beest nu zo graag zie maar het toont goed de kwaliteit van de Leica lens. Genomen op maximum opening van F 2.0 zie je het effect van de beperkte dieptescherpte, iets wat praktisch niet bestaat bij andere compact camera's. Er is maximum ingezoemd tot 60 mm (eq.) en een sluitertijd van 1/30 sec.