Om het even met de woorden van Alan Greenspan te zeggen, mijn vliegtuigreis van Munchen naar Bangkok was een ervaring van irrational exuberance. Ik had voor mijn comfort en om geen problemen te ondervinden met een te zware valies en omdat ik dringend vervallen miles moest opmaken, een upgrade genomen naar business class. Het maakt van een trip waar je gewoonlijk tegen opziet iets om naar uit te kijken. Toen ik mijn tussentijd verdaan had met enkele lekker schuimende hefenweizen in de business lounge was het tijd om in te schepen. Ik kwam nog maar net toe aan de gate of ik hoor mijn naam afroepen. Ik ga naar de balie en die man vraagt mijn boardingkaart. Hij bekijkt me met een brede grijns die ik niet helemaal kon thuis brengen en scheurt demonstratief mijn kaart. Zonder iets te zeggen geeft hij me een andere kaart. Ik had het eerst niet door. Op de kaart stond zetel 2K, ik dacht, OK er is iemand van plaats veranderd, maar net terwijl ik binnenloop zie ik het verschil. Dit was een gratis upgrade naar 1st class! Ik zou het zelf nooit betalen maar dit wou ik wel eens meemaken. Ik zat nauwelijks neer in mijn sofa met een electrisch verschuifbare poef of er werd me al een glas champagne aangeboden: Dom Perignon Vintage 2000 asjeblief. Een korte zoektocht op Google leert ons dat dit een fles is van meer dan 200 EUR.
Maar dan begon het nog maar, al was de menu enigsinds voorspelbaar: na een drietal hapjes met evenveel glazen champagne kwam er een tussendoortje met caviaar en wodka. Ik dacht dat ik al caviaar gegeten had maar dit was wel iets anders. Helemaal niet die zwarte en zoute brei maar dikkere bruinkleurige eitjes met een sterke maar heerlijke smaak. Dan volgde een combinatie van foie gras en kreeft als voorgerecht. Het hoofdgerecht konden we kiezen. Omdat de witte Rully zo heerlijk smaakte hield ik het bij Thaise garnalen. De Saint-Emilion was voor bij de kaas. Er stond nog een uitzonderlijke cognac op het menu maar ik had ondertussen al zoveel binnen dat ik die heb laten passeren. Met een druk op de knop draaiden alle hoeken van mijn zetel en werd het plots een bed waar je langsuit kon in slapen. Dat overviel me dan ook enkele minuten later. Toen ik wat later werd wakker gemaakt bleken er zeven uur gepasseerd te zijn en was het tijd voor ontbijt.
De eerste klasservice stopte niet bij de deur van het vliegtuig. Een persoonlijke pursor bracht me naar de diplomatenmigratie waar ik snel door geloods werd. Hij pikte mijn valies op en zette die er aan de taxi. Het duurde exact een uur van de landing tot in mijn hotel in het entrum van Bangkok. Daar kreeg ik ook een gratis upgrade naar een deluxe kamer! Welkom in Thailand. Ik wist niet wat er me overkwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten