Wij hebben zo een idee van de Japanse keuken als zeer gesofistikeerd, visueel zeer verzorgd, vetarm en gezond. Je weet wel, sushi, sashimi, .. Wel het kan jullie verbazen maar ik heb hier al schotels gegeten die niet erg verschillen van de vettige Franse sudest! Daar eten alles op van elk beest dat er geslacht word. Japan is traditioneel een agrarische samenleving en blijkbaar bestaan er nog veel schotels die je best kan omschrijven als stevige boerenkost. Meestal zijn die schotels stoofpotten die worden geserveerd in een kleien pot zoals mizutaki, een stoofpot met kip en kool. In Kyoto was ik uitgenodigd met de Japanse vereniging voor wetenschapsgeschiedenis om Nabe te gaan eten. Het is één van die schotels die worden klaargemaakt aan tafel op een gasbrander. Nabe (de verkorte vorm van Nabemono) is een versie op basis van een enigszins zoete bouillon waar vlees en groenten in worden klaargemaakt. Het vlees was echt vettige varkenskost: een soort gehakt dat aan tafel in balletjes werd gedraaid en andere stukken vet vlees. De groenten waren kool, paddenstoelen en tofu. Ik moet zeggen dat die bouillon hoe langer hoe lekkerder begon te smaken. Als al het vlees op is dan gooien ze er ramen of udon in (dunne of dikke noedels) en dan begint het geslurp. Andere versies van deze formule zijn sukiyaki (met betere kwaliteit rundsvlees) en shabu shabu (meer een waterachtige bouillon) . Wij zaten gewoon op de grond, zonder leuning en zonder een gat onder de tafel voor de benen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten