Manly walk

De Manly walk had ik ooit al eens gedaan en het is een uitstekende manier om kennis te maken met Sydney. Eerst moet je een 40 min durende ferry nemen vanaf het centrum. Dan loop je in 10 km een stuk van de baai af en zie je er verschillende stranden, bushes, villawijken en enkele baaien. Het gaat behoorlijk op en af maar het uitzicht beloont elke klim.


Dit exemplaar van Physignathus lesuerii, of Oosterse water dragon, zat onbeweeglijk langs de kant in het gras. Je kan er vrij dicht bijkomen want ze blijven roerloos staan om hun camouflage optimaal te gebruiken.


Hierboven zie je een typische Australische vogel, de Kookaburra. Het is een onomatope voor zijn lacherige zangtoon. De vogel is vrij zeldzaam en het is dan ook vreemd dat hij vlak boven ons in een boom kwam zitten. Ik heb deze foto genomen met een breedhoeklens dus ik kon tot op een meter van hem komen. De vogel diende als mascotte voor de Olympische spelen van 2000 in Sydney.


Een partijtje snelschaken op het strand hoorde er natuurlijk ook bij.

In the air

Dankzij een contact via Getalife konden we op een goedkope manier boven Sydney vliegen met een eenmotorige Piper. Veel plaats heb je daar niet, maar het anderhalf uur dat we vlogen waren snel voorbij. Het lawaai is zo luid dat je hoofdtelefoons nodig hebt om met elkaar te spreken. Ook de wind en de turbulentie voel je veel sterker en mensen worden makkelijker ziek in zo een vlucht. Voor ons viel het allemaal zeer goed mee en het uitzicht was indrukwekkend.


De Harbour Bridge en het operagebouw zijn twee sterke iconen van de skyline van Sydney.

Sydney

We zijn ondertussen aangekomen in Sydney, voor velen de mooiste stad ter wereld. Ik kan hen geen ongelijk geven. Het is een stad met ontelbare parken, stranden, terrassen, kortom ideaal om buiten te leven. De bewoners van Sydney zijn dan ook zeer actief, ze organiseren picknicks, uitstappen, sportevenementen, wandelingen, zeil- en surftoestanden. Het weer zat de eerste dagen niet zo mee maar nu is het beter. Het is vrij aangenaam, warm met een koele bries, maar nooit te koud.

Date line

De laatste dag in Hawaii nog wat rond gereden en bekomen van onze kerstavond. Het was bewolkt maar we hebben nog wat op strand kunnen liggen. s'Avonds op 25 december vertrokken en s'morgens op 27 december aangekomen in Auckland. Onze tweede kerstdag was dus verzwolgen in de date line die half de Pacific ligt. Ik heb me al een paar keer laten misleiden door deze vreemde conventie. Als je er passeert van oost naar west dan gaat er een dag bij, van west naar oost gaat er een dag af. Zo ben ik eens in Hawaii toegekomen voor ik in Auckland vertrokken was.

Mustang

Op mijn vijftiende was er een jongen in mijn klas op het internaat wiens vader een Ford Mustang had. Hij kwam hem de zaterdag ophalen en dan mocht men op de speelplaats parkeren. Ik herinner me nog hoe jaloers ik was op een vader met een Mustang terwijl ik met de trein naar huis moest. Ooit ging ik zelf een Mustang kopen. Het is er nooit van gekomen maar ik heb hier in Hawaii toch eens een kunnen huren voor een dag. Great fun voor 77 USD!

Waikiki

Enkele dagen uitblazen op Waikiki beach, Hawaii en broodnodig wat inhalen op abstracts, reviews en papers die dringend binnen moesten. Herken je trouwens het silhouet hierboven?

Campinas

Campinas mag dan al beschouwd worden als een saaie stad waar niet zo veel te zien valt, toch kwam deze stad mij meer sympathiek over dan Sao Paulo. Het heeft de hoogbouw en de drukke invalswegen van Sao Paulo maar het is teven veel volkser en laid back. De caiperinhas zijn er trouwens veel goedkoper!

Haiku

We zagen deze Kerstman staan in de lobby van ons hotel in Campinas.
Dit inspireerde me tot volgende haiku:

De Kerstman is droef.
Hij ziet het niet meer zitten.
Zielige kerstdag.

Terup op weg

We zijn beland in Sao Paulo, op weg naar een conferentie in Campinas. Sao Paulo is een reusachtige stad met 18 to 20 miljoen inwoners, ze weten het niet precies. De bevolking is tevens een mengelmoes van etniciteiten, zwart, blank, indiaans, Italianen, Portugezen, heel veel Japanners,.. Het heeft wel iets kosmopolitisch. We zitten goed gelegen tegen de Paulista avenue, zowat de Fifth Avenue van Sao Paulo.


Op de eerste avond moesten we natuurlijk de beruchte caiperinhas uitproberen. Je hebt ze in alle kleuren en smaken, maar allemaal behoorlijk sterk. Dit exemplaar lijkt wel op een versie met spaghettisaus, maar het zijn passievruchten.


De kerstsfeer, waar we van hoopten dat we ze konden ontsnappen, is ook in Sao Paulo volop aanwezig. De Paulista staat volledig in teken van kerstmis. Deze oma's zijn vertederd door zoveel kerstvreugde van twee zingende ijsberen. Waar halen ze het vandaan? In het Japans restaurant waar we nabe zijn gaan eten stond de kerstman met zijn elanden in de rotstuin.


Nog een laatste fototje op weg naar het hotel.

Recordtemperaturen

Met mijn laatste dagen in Khon Kaen stijgt hier de temperatuur tot nieuwe records. Volgens het online weerstation van de universiteit is vandaag de temperatuur een stuk boven de 40 graden geworden, met haast geen wind. s'Avonds als het donker is, vanaf zeven uur, is het nog steeds 36-37 graden. Diegenen die hier waren de afgelopen weken met temperaturen rond de 30 graden mogen zich dus gelukkig prijzen.

Seizoenen

Je hoort wel eens zeggen dat er geen seizoenen zijn in Thailand, of nog: dat er slechts twee seizoenen zijn: droog en nat. Hier in Isaan merk ik toch wat meer diversiteit. Bij onze laatste tocht langs het meer viel het op hoe alles sterk veranderd sinds de winter. Boven en onder zie je dezelfde bomen. Onderaan tijdens de winter, waarbij ze het meer wat hoger laten lopen om het gebrek aan water te compenseren. In de lente zakt het water en plant men rijst. De nieuwe rijst heeft een bijzondere groene kleur die wat moeilijk te capteren is op foto.

Fauna

Voor zo een klein tuintje, eigenlijk maar een meter rond het huis, zit er behoorlijk was diversiteit aan fauna. Spinnen, kevers, padden, mini-kikkertjes en slangen. Ik heb al vier slangen gezien, waarvan drie verschillende soorten. Geen idee of ze gevaarlijk zijn. Hopelijk niet want ik geef de planten water op blote voeten. Dit exemplaar zat in een van de kleine boompjes.

Bezoek

Ondertussen zijn we een maand verder. Er is hier heel wat bezoek geweest, dus ook veel op stap geweest. Op een bepaald moment zag mijn bureau er zo uit! Ik werd al ongerust dat mijn huis een puinhoop zou worden met vier overnachters. Maar ze hebben alles mooi en netjes achtergelaten, misschien zelfs iets netter dan voordien.

Koh Samui

We zijn s'avonds laat teruggekomen van de dam en het meer en we hadden nog niet gegeten. Daarom met zijn allen naar een seafood restaurant. Ik moet zeggen: dit was een van de beste seafood restaurants waar ik ooit geweest ben. Grote hoeveelheden krabben, kreeften, garnalen met behoorlijk pittige sauzen. Het valt trouwens op dat alle schotels in het zuiden van Thailand behoorlijk pikant worden afgewerkt.

Het was een korte nacht want s'anderdaags vertrokken we om zes uur naar Koh Samui. Ondanks het vroege vertrek was ik pas in de namiddag in mijn hotelkamer na de nodige (of liever, onnodige) vertragingen: ontbijt, plaspauze, tanken, drankjes kopen, boot, lunch, plaspauze,... Het was niet met oprechte spijt dat ik afscheid nam van die bende op Koh Samui. Zij zaten op Lamai beach, ik op de nabijgelegen en grotere Chaweng beach. Nog een laatste foto van de groep op de boot. Maitree, mijn host heeft op deze trip een nieuwe hobby te pakken. Hij moet meer dan 1000 foto's genomen hebben.

Het was vijftien jaar geleden dat ik op Koh Samui was. Toen was het reeds een sterk ontwikkeld toeristenoord maar nu had het de vulgaire trekjes van Pattaya of Pukhet. De Mac Donalds wisselen af met de Burger Kings en de Baskin Robbins. Veel toeristen die niets anders zien van Thailand dan de disco's en de hotels van Koh Samui. Desondanks heb ik me wel geamuseerd en heerlijk ontspannen op die drie dagen. Ik zat in een hotel buiten het centrum en weg van de beach, maar was een uitstekende deal: Nova Samui Resort. Mooi zwembad, prachtige bungalows, goed eten (in Maart alles aan 50% korting) en dit alles voor minder dan 30 EUR.

Een goed bewaard geheim

Na de tempelbezoeken en een lunch was het al een stuk in de namiddag en we hadden nog twee uur voor de boeg. Het was rond vier uur toen we toekwamen aan het meer. Nu had ik Ubolrat dam al gezien ten noorden van Khon Kaen en daar is het meer zelf niet echt mooi maar daarrond wel. Toen ik hoorde dat ze een boottocht hadden gepland op het meer was ik dus niet enthousiast. Maar wat voor een sensationele mooie tocht me stond te wachten had ik nooit durven dromen.


De geologie in het zuiden van Thailand is wat vreemd. Het zijn grote vlaktes waar hier en daar scherpe stijle rosten uitsteken. Als je door zo een landschap rijdt dan is dat al de moeite. Maar stel je voor dat je dat landschap vult met water. Dan kan je tussen de bergtoppen varen als zou je zweven in dat landschap. Dat is precies wat er gebeurt met zo een dam.


Deze bezienswaardigheid is echt een toeristisch hoogtepunt. Maar dit staat nergens in de brochures of in reisgidsen die ik gezien heb. Het uitzicht lijkt sterk op het populaire Halong Bay in Vietnam. Ze hebben hier zelfs een soort hotel gebouwd op het water. Je kan een cabine huren voor 500 baht (10 EUR) met vol pension inbegrepen.

Eclectisch

Met de ganse groep s'morgens vroeg vertrokken om twee tempels te gaan bezoeken en daarna de dam. Eerst een half uur wachten tot iedereen klaar is. Na een kwartier met de wagen reeds stoppen voor een plaspauze en inkopen in de 7/11. Na een half uur verder stoppen voor ontbijt (ik had al ontbeten). Het begon me allemaal wat op de zenuwen te werken. Maar ja dat is nu eenmaal de Thaise stijl.



Onze eerste tempel was Wat Suan Mokkha Phalaram, of makkelijker de bostempel. Dit is de meest atypische Thaise tempel die ik al gezien heb. De inplanting lijkt op een Japanse shinto tempel, een groot domein met met een heuvel, bomen en wat vijvertjes. Er waren zelfs verschillende rotstuintjes zoals de Japanse zentempels. Het hoofdgebouw en de versieringen waren een bizar eclectisch samenraapsel van stijlen, religies en filosofieen. Bekijk het gebouw alleen al. Het lijkt wat art-deco stijl, met een egyptische figuur een Japanse rotstuin.



Binnen werden we getrakteerd op een preek van een monnik. Ik verstond er natuurlijk niets van maar het was duidelijk dat die man zichzelf graag hoorde praten. Hij stond openlijk te flirten met de vrouwelijke studentes. Maar blijkbaar heeft deze tempel een hoog aanzien voor het Thaise boeddhisme. Ze hebben een eigen drukkerij en uitgeverij van boeddhistische werken.


Het bovenstaande gebouw was in de vorm van een schip, volgens een Engelstalige bord om de vergankelijkheid van het leven aan te duiden. Ik versta niet onmiddellijk de metafoor maar ik ben dan ook geen boeddhist.


Na een langdurig bezoek, plaspauze, inkopen van soeveniers en complete chaos over ons vertrekuur eindelijk op weg naar een tweede tempel Wat Phra Borommathat Chaiya in klassieke Thaise stijl. Iedreen kocht er ene lotusbloem en wierookstokjes en voor een moment werd het zeer ingetogen.

Vuurvliegjes

De conferentie, een jaarlijkse samenkomst van wiskundigen, viel behoorlijk tegen. Er waren een paar gastsprekers in het Engels, de rest waren lezingen van 20 min in Thai. Enkele lezingen waren over zuivere wiskunde maar de meesten over toepassingen. Een lezing van de eerste categorie ging over integralen met zachte kanten waar ik niet van verstond. Na een lezing over logisch programmeren uit de tweede categorie (wat me niets nieuws vertelde van wat ik er nog van kende na tien jaar) ben ik er maar mee gestopt. Onze groep was om zes uur s’morgens vertrokken naar de ochtendmarkt. Ik had een uitnodiging om mee te gaan beleefd afgewezen. En kijk, nu zaten ze allemaal te slapen op hun stoel achteraan in de zaal. Ze besloten om de tweede dag van de conferentie niet te volgen. Opgezet spel, leek mij, het hele gebeuren was maar een voorwendsel om er op uit te trekken.


s’Avonds was er een bootuitstap gepland op de lokale Tapee rivier. Met de ganse bende terug in twee wagens naar een klein kanaaltje ergens in de middle of knowhere. Dit gebied bleek een delta te zijn van allemaal riviertjes en kanalen die uitkomen in de Golf van Thailand. We stapten in twee boten met een lokale visser die gelukkig zijn weg kende in dit doolhof. Snel werd het donker en tegen dat we in de golf terecht kwamen werden we getrakteerd op een spektakulaire zonsondergang.


Daarna terug en ik vroeg me af, was dit het nu? Maar op de terugweg werd me pas duidelijk wat de bedoeling was van de trip. De bomen aan de rand van de kanaaltjes zitten vol met vuurvliegjes. Sommige bomen leken wel verlichte kerstbomen met duizenden kleine flikkerende lichtjes. Blijkbaar synchroniseren die vliegjes met elkaar (een soort paringsritueel?) en dat gaf een behoorlijk aardig effect. De meest spectaculaire bomen stonden rechtover de plaats waar we vertrokken waren.


Terug van boottocht met de ganse bende naar de avondmarkt voor een selectie van lokale specialiteiten. Was best een leuke uitstap.

Pickup

We zijn met een groep van twintig naar Surat Thani vertrokken. Daar zijn we opgepikt door een lokale prof die ook het doctoraatsprogramma van Khon Kaen volgt. Dus in totaal zijn we met 21, drie proffen, zeventien doctoraatstudenten en mezelf. Voor het vervoer ter plaatste en de uitstappen hadden we beschikking over twee wagens, een Ford jeep en een pickup. Hoe krijg je 21 man in twee wagens? Juist! Acht in de jeep, zes vooraan in de pickup en de rest er vanachter op. Leuk voor een korte afstand maar ik heb de vergissing begaan om er in te stappen op weg terug van de dam. Na een kwartiertje is het plezier er af.

Corruptie?

Een nieuwsitem waar ik me behoorlijk aan geërgerd heb de laatste weken is de lijst van “hazardous substances” gepubliceerd door het ministerie van landbouw. De zaak zou lachwekkend zijn als ze niet tragisch is. Ik weet niet of corruptie hier de verklaring voor is, maar vermoedelijk wel. Thaise boeren gebruiken al eeuwen natuurlijke herbiciden om hun gewassen te beschermen tegen ongedierte. Het zijn vooral kruiden zoals gember, curcuma, chilli, selder, lemongrass en galangal maar ook thee. Het zijn zaken die je eerder in een Thaise curry terugvind dan op de lijst van “hazardous substances”. Anderzijds zijn een aantal gevaarlijke producten van de lijst gehaald zoals kopersulfaat en de radio-actieve isotoop cobalt-60. Boeren die dus hun traditie voortzetten om natuurlijke producten als pesticide te gebruiken worden nu strafbaar. Naast heel wat protest waren er ook veel ironische en cynische commentaren te lezen in de kranten. Het committee besliste daarop om nogmaals samen te komen. Dat is ondertussen gebeurd en ze hebben beslist om ze op de lijst te houden. Leve de chemische industrie!

Corruptie

Volgens de Transparency International 2008's Corruption Perceptions Index staat Thailand met een score van 3,5 op de 80ste plaats. Denemarken en Zweden zijn het minst corrupt met eens score van 9,3. Belgie staat op de 18de plaats met 7,3. Thailand doet het toch nog wat beter dan veel Afrikaanse landen (Somalië is het dieptepunt) maar slechter dan Mexico, Colombië of Roemenië, en dat zegt toch wel wat. Corruptie is geinstitutionaliseerd in Thailand in alle lagen van de maatschappij. Corruptieschandalen halen dagelijks de voorpagina’s van de kranten. Zo lopen er een tiental processen ivm de corruptiezaken rond de nieuwe luchthaven Suvarnabhumi: de toewijzing van de taxfree winkels, de X-ray scanners die te duur betaald zijn, het contract voor de bagagekarren, de bouw van de treinsporen naar de luchthaven, enz. Onlangs was er een pijnlijke zaak ivm een van de vele processen tegen de vroegere premier Thaksin. In het bureau van de rechter die over de zaak moet beslissen werd ‘een verdacht pakje’ gevonden. De kartonnen doos op zijn bureau bleek gevuld te zijn met 1 miljoen baht in cash. Een onderzoek van de veiligheidscamera’s bracht aan het licht dat de advocaat van Thaksin het pakje er gedeponeerd had. Wat zou er gebeurd zijn als de veiligheidsmensen het pakje niet gevonden hadden?
Maar ook in het dagelijkse leven kom je overal corruptie tegen. Ik ben ondertussen reeds vier maal gestopt door politie op de weg. Nu ben ik geen heilige wat de snelheidslimieten betreft maar ik ben al enkele keren gestopt voor overdreven snelheid terwijl ik echt niet te snel reed. De eerste keer heb ik betaald. Hij vroeg 120 baht en ik heb er 100 gegeven. De politieman stak het briefje netjes in zijn zak en wenste me wat cynisch verder een goede reis. Een verkeersagent verdient hier een 8.000 baht per maand (180 EUR). Onderhoud daar maar eens een gezin van. Dus zijn dergelijke bijverdiensten deel van de loonstructuur geworden. De andere keren ben ik gestopt wegens rechts te rijden (hier rijden ze links), maar hoe kun je anders voorbijsteken? De laatste keer kreeg ik een boete omdat ik mijn lichten had aangestoken bij vallende duisternis. “Cannot”, zie de agent me. “But look there motobikes have lights on” wees ik naar het aankomende verkeer. “Motobaaik yes, caaa nooo” was het antwoord. Toevallig kwam er ook een auto aangereden met de lichten aan. “Look look, caaa yes” protesteerde ik. En met succes. De agent was het beu en liet me verder rijden.

Uitstap

Vertrek in Bangkok

Gisteren mee vertrokken op de jaarlijkse uitstap van mijn studenten. OP het programma staat een drie-daagse conferentie over wiskunde in Surat Thani en aansluitend een dagje strand op Koh Samui, het grootste en toeristisch het meest ontwikkelde eiland van Thailand. We zijn vertrokken met twee minibusjes vanuit Khon Kaen naar Bangkok. Na vijf minuten ligt het hele zooitje te slapen. Ik heb wat naar mijn I-pod kunnen luisteren en een tiental Sudoku's opgelost (ik ben recent een fan geworden). Na een zestal uur kwamen we aan in een buitenstation van Bangkok. Tijd voor een groepsfoto op de sporen.

Ik heb ooit de trip gedaan met de trein van Surat Thani naar Bangkok op terugweg van Koh Samui. We hadden op voorhand geen reservatie en moesten tevreden zijn met wat er beschikbaar was. Dat was een houtenbank met een ventilator even groot als een bagagerek. Ik zal die nacht niet snel vergeten. Deze keer was ik beter af: een eerste-klas cabine voor mij alleen. Met een grote fles Leo bier naar Slumdog Millionaire zitten kijken (stopkontakt beschikbaar!). Een goede film, maar was dit de beste film van het afgelopen jaar? Ik heb ook nog een download te bekijken van Milk. Ik zal dus snel kunnen vergelijken.

Na een redelijke nacht slaap toegekomen met een uur vertraging en ingechecked in een voortreffelijk hotel voor 400 baht (550 voor een suite)! Enkel geen zwembad. Vandaag staat een bezoek aan de universiteit en een workshop op het programma. Morgen meer. Ik beloof het!


Aankomst in Surat Thani

Stoken

We zijn met de boot gestopt in een klein dorpje waar ze zelf drank stoken. Dat is een bijzonder simpel proces. Hier zie je de handleiding. Ze zetten een grote stookketel op een barbecue, dezelfde die ik gekocht heb. Het vuur wordt gaande gehouden met een stuk boomstam die ze regelmatig dieper in de vuurhaard duwen. Ze gebruiken gebroken rijst en ik vermoed wat gist. Bovenaan plaatsen ze een bad met koud water die de dampen condenseert en dat wordt opgevangen met een bamboostok in een fles. Zo eenvoudig gaat dat. Het was behoorlijk straf spul. Smaakte wat sake-achtig. Lekkerder was een soort Wortegemse die minder straf was. We hebben een fles soldaat gemaakt op de terugweg op de boot. Dat smaakte heerlijk moet ik zeggen. Vanwege het succes had Bea een literfles gekocht voor mee te nemen naar Vietnam. Die was echter gaan gisten en half uitgelopen in haar valies. We hebben ze moeten weggieten.

Luang Prabang

Luang Prabang is een stadje in het Noorden van Laos aan de Mekong. Het is op de Unesco heritage lijst. Ik heb gemerkt dat zoiets voordelen en nadelen heeft. Het nadeel is dat er plots zeer veel toeristen komen en dat alle prijzen de hoogte ingaan. Soms is het dan helemaal om zeep, zoals Hoi An in Vietnam (komt nog). Gelukkig is Luang Prabang gespaard gebleven van overontwikkeling en uitbuiting. Er wordt veel gebouwd maar het blijft binnen de perken en ze doen het zeer smaakvol. Ook zalig is dat er geen bussen of zwaar verkeer wordt toegelaten. Je kan Luang Prabang te voet doen of nog beter met de fiets. Het is er heerlijk rustig. Veel koloniale gebouwen, tempels en parken. Het centrum ligt tussen de Mekong en de Nam Khan rivier.


We hebben een uitstap gedaan naar twee tempelgrotten twee uur met de boot tegenstroom. De grotten zijn niet de moeite waard maar de boottocht des te meer. Alleen kon ik het me niet voorstellen dat ik ooit koud zou hebben in Laos. Wel, s'morgens om acht uur boven de stroom van de Mekong in de winter is het koud! Gelukkig was het volle zon en tegen de middag was de koude verdwenen.


De afstanden op de Mekong zijn wel enorm. Je kan van Luang Prabang naar Vientiane varen (stroommeewaarts) maar dat duurt drie dagen! Niet echt aan te bevelen op houten banken en zonder sanitair!


Deze zonsondergang kan je dagelijks bewonderen door op een klein houten bruggetje over de Nam Khan te lopen. Het bruggetje is gebouwd door een kleine entrepreneur. Hij zet zijn familie aan de brug en vraagt 15.000 kip om er over te gaan (beide richtingen). Niet slecht gezien!


Ik moest dringend even opwarmen op het dak van onze boot. Ik was echter in slaap gevallen en enkele minuten later was er geen steun meer naast het dak. Dat was even schrikken toen ik wakker werd.