De conferentie, een jaarlijkse samenkomst van wiskundigen, viel behoorlijk tegen. Er waren een paar gastsprekers in het Engels, de rest waren lezingen van 20 min in Thai. Enkele lezingen waren over zuivere wiskunde maar de meesten over toepassingen. Een lezing van de eerste categorie ging over integralen met zachte kanten waar ik niet van verstond. Na een lezing over logisch programmeren uit de tweede categorie (wat me niets nieuws vertelde van wat ik er nog van kende na tien jaar) ben ik er maar mee gestopt. Onze groep was om zes uur s’morgens vertrokken naar de ochtendmarkt. Ik had een uitnodiging om mee te gaan beleefd afgewezen. En kijk, nu zaten ze allemaal te slapen op hun stoel achteraan in de zaal. Ze besloten om de tweede dag van de conferentie niet te volgen. Opgezet spel, leek mij, het hele gebeuren was maar een voorwendsel om er op uit te trekken.
s’Avonds was er een bootuitstap gepland op de lokale Tapee rivier. Met de ganse bende terug in twee wagens naar een klein kanaaltje ergens in de middle of knowhere. Dit gebied bleek een delta te zijn van allemaal riviertjes en kanalen die uitkomen in de Golf van Thailand. We stapten in twee boten met een lokale visser die gelukkig zijn weg kende in dit doolhof. Snel werd het donker en tegen dat we in de golf terecht kwamen werden we getrakteerd op een spektakulaire zonsondergang.
Daarna terug en ik vroeg me af, was dit het nu? Maar op de terugweg werd me pas duidelijk wat de bedoeling was van de trip. De bomen aan de rand van de kanaaltjes zitten vol met vuurvliegjes. Sommige bomen leken wel verlichte kerstbomen met duizenden kleine flikkerende lichtjes. Blijkbaar synchroniseren die vliegjes met elkaar (een soort paringsritueel?) en dat gaf een behoorlijk aardig effect. De meest spectaculaire bomen stonden rechtover de plaats waar we vertrokken waren.
Terug van boottocht met de ganse bende naar de avondmarkt voor een selectie van lokale specialiteiten. Was best een leuke uitstap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten