Luang Prabang is een stadje in het Noorden van Laos aan de Mekong. Het is op de Unesco heritage lijst. Ik heb gemerkt dat zoiets voordelen en nadelen heeft. Het nadeel is dat er plots zeer veel toeristen komen en dat alle prijzen de hoogte ingaan. Soms is het dan helemaal om zeep, zoals Hoi An in Vietnam (komt nog). Gelukkig is Luang Prabang gespaard gebleven van overontwikkeling en uitbuiting. Er wordt veel gebouwd maar het blijft binnen de perken en ze doen het zeer smaakvol. Ook zalig is dat er geen bussen of zwaar verkeer wordt toegelaten. Je kan Luang Prabang te voet doen of nog beter met de fiets. Het is er heerlijk rustig. Veel koloniale gebouwen, tempels en parken. Het centrum ligt tussen de Mekong en de Nam Khan rivier.
We hebben een uitstap gedaan naar twee tempelgrotten twee uur met de boot tegenstroom. De grotten zijn niet de moeite waard maar de boottocht des te meer. Alleen kon ik het me niet voorstellen dat ik ooit koud zou hebben in Laos. Wel, s'morgens om acht uur boven de stroom van de Mekong in de winter is het koud! Gelukkig was het volle zon en tegen de middag was de koude verdwenen.
De afstanden op de Mekong zijn wel enorm. Je kan van Luang Prabang naar Vientiane varen (stroommeewaarts) maar dat duurt drie dagen! Niet echt aan te bevelen op houten banken en zonder sanitair!
Deze zonsondergang kan je dagelijks bewonderen door op een klein houten bruggetje over de Nam Khan te lopen. Het bruggetje is gebouwd door een kleine entrepreneur. Hij zet zijn familie aan de brug en vraagt 15.000 kip om er over te gaan (beide richtingen). Niet slecht gezien!
Ik moest dringend even opwarmen op het dak van onze boot. Ik was echter in slaap gevallen en enkele minuten later was er geen steun meer naast het dak. Dat was even schrikken toen ik wakker werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten