Stoken

We zijn met de boot gestopt in een klein dorpje waar ze zelf drank stoken. Dat is een bijzonder simpel proces. Hier zie je de handleiding. Ze zetten een grote stookketel op een barbecue, dezelfde die ik gekocht heb. Het vuur wordt gaande gehouden met een stuk boomstam die ze regelmatig dieper in de vuurhaard duwen. Ze gebruiken gebroken rijst en ik vermoed wat gist. Bovenaan plaatsen ze een bad met koud water die de dampen condenseert en dat wordt opgevangen met een bamboostok in een fles. Zo eenvoudig gaat dat. Het was behoorlijk straf spul. Smaakte wat sake-achtig. Lekkerder was een soort Wortegemse die minder straf was. We hebben een fles soldaat gemaakt op de terugweg op de boot. Dat smaakte heerlijk moet ik zeggen. Vanwege het succes had Bea een literfles gekocht voor mee te nemen naar Vietnam. Die was echter gaan gisten en half uitgelopen in haar valies. We hebben ze moeten weggieten.

Luang Prabang

Luang Prabang is een stadje in het Noorden van Laos aan de Mekong. Het is op de Unesco heritage lijst. Ik heb gemerkt dat zoiets voordelen en nadelen heeft. Het nadeel is dat er plots zeer veel toeristen komen en dat alle prijzen de hoogte ingaan. Soms is het dan helemaal om zeep, zoals Hoi An in Vietnam (komt nog). Gelukkig is Luang Prabang gespaard gebleven van overontwikkeling en uitbuiting. Er wordt veel gebouwd maar het blijft binnen de perken en ze doen het zeer smaakvol. Ook zalig is dat er geen bussen of zwaar verkeer wordt toegelaten. Je kan Luang Prabang te voet doen of nog beter met de fiets. Het is er heerlijk rustig. Veel koloniale gebouwen, tempels en parken. Het centrum ligt tussen de Mekong en de Nam Khan rivier.


We hebben een uitstap gedaan naar twee tempelgrotten twee uur met de boot tegenstroom. De grotten zijn niet de moeite waard maar de boottocht des te meer. Alleen kon ik het me niet voorstellen dat ik ooit koud zou hebben in Laos. Wel, s'morgens om acht uur boven de stroom van de Mekong in de winter is het koud! Gelukkig was het volle zon en tegen de middag was de koude verdwenen.


De afstanden op de Mekong zijn wel enorm. Je kan van Luang Prabang naar Vientiane varen (stroommeewaarts) maar dat duurt drie dagen! Niet echt aan te bevelen op houten banken en zonder sanitair!


Deze zonsondergang kan je dagelijks bewonderen door op een klein houten bruggetje over de Nam Khan te lopen. Het bruggetje is gebouwd door een kleine entrepreneur. Hij zet zijn familie aan de brug en vraagt 15.000 kip om er over te gaan (beide richtingen). Niet slecht gezien!


Ik moest dringend even opwarmen op het dak van onze boot. Ik was echter in slaap gevallen en enkele minuten later was er geen steun meer naast het dak. Dat was even schrikken toen ik wakker werd.

Safraangeel

Safraangeel, dat is de kleur van de monnik in Zuid-Oost Azie. Deze opvallende kleur levert soms aardige contrasten en dus mooie foto's op. Ik heb er hier enkele gebundeld. De beste plaats om monniken te fotograferen is Luang Prabang in Laos. Er zijn veel tempels en ze zijn bijna allemaal bewoond. Meestal zijn ze niet schuchter. Maar tenzij je vlug bent of het foto's neemt vanop de buik is het toch best om instemming te vragen voor een foto. De drie dames waarmee ik op stap was kregen wel een bijzondere aandacht van jongere monniken inclusief het voorstel om in de tempel te overnachten! Het zijn blijkbaar geen heiligen.

Gevaarlijke handbage

Wat mag je nu precies meenemen aan boord en wat niet? De nieuwe Europese regelgeving voor vloeistoffen aan boord heeft het er niet makkelijker op gemaakt. In Laos zijn ze veel duidelijker en tonen ze tenminste wat afgepakt wordt uit de handbagage: revolvers en dynamiet met een ontstekingsmechanisme (wat bijzonder gedetailleerd wordt getoond). Het lijkt me meer een handleiding voor zelfgemaakte explosieven!

Skyline

Ik heb al dikwijls getracht om de skyline van Bangkok te kunnen capteren maar alles hangt natuurlijk af van een goede locatie. Die hebben we in meer dan een betekenis gevonden op de zevenentwintigste verdieping van de Fraser suites in Sukhumvit. Wat een uitzicht!

Misverstand

Onze taxi chauffeur naar Khao Yai was een prettige afleiding. Zijn Engels was abominabel, vooral zijn uitspraak, maar hij was leergierig. Toen we pas toen kwamen in het park lag de weg vol met grote hopen stront van olifanten waartussen de drie dames navigeerden voor hun sigaretstop. De chauffeur maakte er ons attent op en roept 'liefing'. Nu ken ik het Thais woord voor olifant, 'Chang' zoals het eiland Koh Chang en het biermerk. Het woord 'liefing' moest dus Thais zijn voor stront. Lilian begint tegen de taxichauffeur over 'kaka' wat hij herhaaldelijk oefende, vermoedelijk zijn eerste Nederlandse woord. Toen we verder nog meer stront tegenkwamen konden wij onze 'liefing' oefenen. Maar op de lange terugweg viel het ons te binnen. Dit was allemaal een misverstand. De chauffeur wou wat Engels bijleren en vroeg het Engelse woord voor alles wat hij rond zich zag: 'bus', 'car', 'soldiers'. Maar zijn uitspraak was vreselijk, 'soldiers' werd 'sausage'. Dan daagde het ons dat 'liefing' zijn uitspraak was van 'elephant'. Dus in bepaalde delen van Thailand denkt men nu dat het Nederlandse woord voor 'olifant' 'kaka' is.

Natuur

Om de drukte van Bangkok te ontvluchten en omdat Bea en Lilian nood hebben aan groen en omdat ik eens iets nieuws wou zien en omdat onze taxichauffeur zo aandrong zijn we een dag naar een nationaal park getrokken. KHao Yai staat bekend als een van de mooiste natuurparken van Azie en het ligt op 200 km van Bangkok. Door op tijd te vertrekken waren we daar op een goede twee uur rijden. Het is niet te vergelijken met een Yosemite of een Yellowstone maar toch best wel de moeite. Je kan er flinke wandeltrips maken, kayakken, vogels bekijken enz.


Ze branden zelf met regelmaat het lage gras af om grotere bosbranden te vermeiden. Dit geeft een wat surrealistisch effect.


We waren echt niet gekleed op een junglewalk. De meisjes liepen in short en sandalen. We zagen een groep afkomen die speciaal was uitgerust met o.m. beschermende hoezen over hun enkels. We dachten, oh ja, slangen! Maar na een praatje met de gids bleek het een bescherming te zijn tegen bloedzuigers en het was niet eens het seizoen. We hebben het er dan maar op gewaagd en alles viel best mee.



Langs de weg kwamen apen vrij agressief af op toeristen voor snoepjes, koekjes e.d. Soms komen groepen van een twintigtal apen uit de struiken gekropen. Het blijft steeds fascinerend om naar apen te kijken. Ze kunnen zo menselijk overkomen.



Alhoewel het niet echt het geschikte seizoen was (droogte) zijn er toch een aantal van de vele watervallen die actief zijn.

Ayuttaya

Dit was mijn vierde bezoek aan Ayuttaya, de oude hoofdstad van Thailand, na Sukhothai en voor Bangkok. Ik heb het eerder gedaan met lokaal transport, een georganiseerde trip met minibus en een trip met de rivierboot. Deze keer waren we met vier en hebben een taxi genomen voor een dag. Voor 1.800 baht is dit wel de meest comfortabele manier waarmee je het minste tijd verliest. Omdat we de chauffeur wel meeviel hebben we hem ook gevraagd voor een volgende trip. Je moet er zijn gejammer over het verkeer ("no good, boxing.." voor al wie hem de pas afsnijd) er bij nemen.



We hadden bijna vier uur om de belangrijkste tempels en ruines te gaan bekijken. Er zijn enkele tientallen plaatsen met vervallen Khmer tempels maar na twee of drie heb je het ook wel gezien.


Hiernaast is het belangrijkste icoon van Ayuttaya, een afgehakt hoofd van een boedhabeeld dat na de Birmaanse aanval vergroeid is geraakt in de wortels van een boom. Je ziet het op vele postkaartjes en ze gebruiken de locatie ook voor allerlei plechtigheden. Ondertussen hebben ze er een afsluiting rond geplaatst zoals de Mona Lisa in het Louvre. Het grootste probleem was dat westerse toeristen er fotos van nemen met poses waarbij ze het hoofd aanraken of zich er boven stellen. Dan zijn twee dingen die je in Thailand beslist niet mag doen.

Tenslotte nog eentje van het nationaal paleis.

Bezoek

Bea, de zus van Lilian en Charlotte, een vriendin komen ons enkele dagen vervoegen. We hebben hen verwelkomd op de luchthaven met ballonnen. Met twee uur vertraging en een uitzonderlijk trage bagagebehandeling hebben we wel drie uur staan wachten.



De eerste dag in Bangkok stonden de klassiekers op het programma: een boat trip, Wat Arung, Wat Poh en het nationaal paleis. Die eerste drie heb ik al dikwijls gedaan maar het nationaal paleis was slechts de tweede maal. Hel valt me op hoe alles veel makkelijker wordt in het koelere winterseizoen. Bij 40 graden en 95% vochtigheid (zoals in april) wordt dezelfde uitstap een uitputtingsslag. De zedenpolitie aan de ingang van het paleis doet zijn werk met een lachwekkende precisie. Bea werd de toegang geweigerd door haar 5 cm blote enkels! Ik begrijp niet welke sacraliteit in het paleis daar aanstoot aan kan nemen. Maar goed, al het goud en gefonkel hebben alles goed gemaakt.



De eerste twee van een reeks groepsfoto's met de zelfontspanner. Als je de camera laag plaatst geeft het vreemde perspectief steeds een goede foto.

Nieuwjaar

Met oudejaar zijn we met de bus naar Pattaya getrokken om er het nieuwe jaar in te gaan en enkele dagen door te brengen op Koh Samet. We kwamen om half zes smorgen toe en waren te vroeg om in te checken. Alle hotels in Pattaya waren volzet! Waar is die crisis in de teoeristensector waar iedereen van spreekt? We konden gelukkig nog enkele uren slapen in een zetel aan het zwembad van een voortreffelijke hotel. Toen we met oudejaar de straat opgingen vonden we niet een maar vier Elvissen in de lobby!



We hebben afgeteld in een lokale bar waar Lilian verzusterde met de mamasan. Met het vuurwerk barste ook alle gekheid los. Een aantal indiers strooiden letterlijk met geld tot grote vreugde van de barmeiden.



Toen we toekwamen op Koh Samet was de bewolking plot opgeklaart. We hebben er lekker gebrade vis gegeten al liggend op het strand met enkele flessen lokaal bier.