Taxistop

Ik kreeg deze week een vriendelijk mailtje van Jan Klussendorf, de oprichter van Taxistop. Toen die organisatie werd opgericht was ik gewillig slachtoffer voor een bescheiden mediacampagne, verzorgd door een bevriend fotograaf. Het was 1978, dertig jaar geleden! Ik herhinner nog goed waar en hoe die foto werd genomen al heb ik die lang niet meer gezien. De bevallige jonge blonde dame heb ik helemaal niet meer gezien.

Tussenuit

Ik had voor het weekend van mijn verjaardag een retourlucht gepland van Khon Kaen naar Bangkok. De dag voor mijn vertrek waren beide luchthavens bezet. Ik dacht eerst om het dan maar op te geven maar ik ben eens langs het busstation gegaan en daar hebben ze bussen naar overal. Thailand heeft een bijzonder goed georganiseerd publiek en privaat bussysteem tussen alle grote steden. Ik kon een bus nemen naar Bangkok (7 u) maar ik zag ook een bus naar Rayong aan de kust. Het leek me dan maar veiliger om Bangkok te vermeiden en heb die laatste genomen. Eigenlijk viel die rit bijzonder goed mee. Je vertrekt s'avonds laat en met die confortabele zetels val je uiteindelijk toch wel in slaap. Om de twee of drie uur stoppen ze voor een plas- en eetpauze. Uiteindelijk heb ik toch wel een vijf uur geslapen. Je komt dan s'morgens toe en met wat geluk kan je onmiddelijk inchecken voor nog een morgendslaapje.

Het was zaterdag mijn verjaardag en heb mezelf verwend met een dagtrip naar Koh Samed, mijn favoriete eiland in Thailand. Het is officieel een natuurpark dus de ontwikkeling wordt wat tegengehouden. Het was een zalige dag! Helder weer, veel zon, maar een flinke bries, dus helemaal niet te warm. De zee was zelfs aan de frisse kant. Tegen zonsondergang dan terug naar het vasteland. Het is nu zondag en de situatie is nog niet opgeklaard in de luchthavens. Mijn terugreis zal dus met de bus moeten gebeuren.

Workshop

Net een twee-daagse workshop achter de rug van Alan Bishop over sociale aspecten van het wiskunde onderwijs. Alan Bishop is een prof. van Australie die ok betrokken is bij het APEC project waar het centrum hier in Khon Kaen de projectleider van is. Hij is vooral bekend van zijn boek Mathematical enculturation en als editor bij Springer en een tijdschrift. Voor mij was het ook een kennismaking met de klasgewoontes in Thailand, niet alleen een onderwerp van de workshop maar ineens ook iets waar ik tussen zat. Ik heb de workshop meegedaan inclusief het rollenspel. Was best wel leuk. De groep bestaat uit 19 doctoraatstudenten een twintigtal master studenten die allemaal onderzoek doen naar wiskunde onderwijs, als master proof of als doctoraat. Dit is ook de groep voor wie ik een aantal seminaries zal geven over de epistemologie van de wiskunde. Taal zal alvast een probleem zijn. Ik heb gezien dat het zeer traag moet gaan en regelmatig controleren of ze de termen begrijpen. Ik wel gemerkt dat ze vrij vlot omgaan met de paar wiskundige onderwerpen die reeds ter sprake zijn gekomen.

Grimmig

De sfeer in Bangkok wordt wat grimmig. De twee luchthavens van
Bangkok zijn bezet door leden van de PAD, wat staat voor People's Alliance for Democracy. Dit is de oppositiepartij die niet alleen oppositie voert maar de ganse werking van het land wil lamleggen. Het probleem is dat de PAD het resultaat van de laatste democratische verkiezing niet kan aanvaarden. Na het afzetten van Thaksin door het militair regime was Thaksin zijn partij verboden. Die kwam echter terug onder een andere naam. Na een moeizaam process zijn er dan nieuwe verkiezingen gekomen die werden gewonnen door deze nieuwe partij. Vooral mensen uit het Noorden en het Noord-Oosten (Isaan, waar ik nu zit) hebben voor deze nieuwe partij gestemd. De elite van Bangkok kan zich daar niet in vinden en heeft sindsdien alles gedaan om de regering te boycotten. De eerste minister was afgezet omdat hij een kleine vergoeding had gekregen voor een kookprogramma op de nationale TV! De PAD wil geen nieuwe verkiezingen want die wordt opnieuw een overwinning voor de Thaksin aanhangers. Ze verkiezen chaos in de hoop dat het leger opnieuw de macht neemt. De huidige regering is daarom zeer voorzichtig om in te grijpen of het leger in te zetten. Ze is nooit ingegegaan op de provocaties van de PAD. Nu gaan ze er wel iets moeten aan doen. Door het lamleggen van de luchthaven is een van de belangrijkste bronnen van inkomsten gestopt: het toerisme.

Ik had een vlucht geplan naar Bangkok dit weekend, zucht.

Weer

Ik hoor dat het in Belgie zo koud is en op het nieuws zag ik dat er problemen waren door de sneeuwval. Spijtig zou ik zo zeggen. Hier is het aangenaam warm. Het is hier nu ook ver winter maar verwacht geen koud weer. De winter verschilt met de zomer dat het veel droger is en iets minder warm. Alleen al die luchtvochtigheid van 45% voelt een stuk aangenamer dan de 100% in het regenseizoen, zelfs bij gelijke temperatuur. Ook is er een groter verschil tussen dag en nacht. Zoals je ziet op de weersvoorspelling is het meestal licht bewolkt met temperaturen tot 32 graden. S'avonds zakt de temperatuur tot zo een 25 graden. Met een licht windje is het dan heerlijk om naar de spectaculaire zonsondergang te kijken aan het meer. De Thais halen dan hun jassen boven! Alles beneden de 30 graden is koud voor hen.
Weersvoorspelling is helemaal geen issue in Thailand. In tegenstelling tot Japan zie je het nooit op TV en in de krant staat er slechts een klein kadertje met steeds hetzelfde icoon: licht bewolkt. De variatie in weer is dan ook veel kleiner dan in Japan of bij ons.

Kwis

Toen ik vorige keer in Khon Kaen was liep ik s'avonds het Kosa hotel uit om nog een pint te drinken. Rond de centrale hotels liggen enkele cafe's waarvan er een drietal worden uitgebaat door buitenlanders. Aan de toog hoor ik iemand praten met een zwaar Hollands accent dus ik begin tegen hem in het Nederlands. En ja hoor, Harry was van Nederland en op weg naar de pubquiz in een nabijgelegen cafe. Ik ben dan meegegaan en het was een uitstekende manier om de plaatselijke expats te leren kennen. Ze hebben wekelijkse kwissen op dinsdag en donderdag. De meeste brengen hun Thaise vrouw mee die dan samen zitten kletsen in de zetels.
Ik ben dus deze week weer op zoek gegaan naar die kwissen en had het geluk bij het juiste team terecht te komen. Ze winnen namelijk alle kwissen. Bovendien blijkt dat de enige vragen die zijn niet kennen, ik soms wel ken en dat ik praktisch niets ken over de vragen die zij kennen. Het is georganiseerd door Engelsen meestal voor Engelsen en dat draagt zijn stempel. De afdeling sport blijkt alleen over Engelse voetbal te gaan en ronde fotografie behandelde vooral over Engelse page-three girls. Al bij al amuseer ik me er wel. Bovendien heb ik er al twee keer geld aan verdiend want de inleg gaat naar de winnaars. Na de kwis komt de plaatselijke roddel op tafel en wat ik daar al gehoord heb ik een aparte blog-enty waard.

Voor wie de kwis van dinsdag wil naspelen, dat kan. Alle vragen worden achteraf online gezet: http://cheapcharlies-kk.com/quiz/show/62/2008-11-18/0/

Mobiel

Ik ben ondertussen in mijn huurhuis in Khon Kaen beland. Valt bijzonder goed mee. Het huis ligt ten zuiden van de stad niet ver van een meer en tussen een tempel en en development. Het is een losstaand huis omringd door een tuintje en een muur. Omdat het wat buiten het centrum ligt en zo een 14 km van de universiteit ben ik aangewezen op eigen vervoer. Eerst dacht ik een scooter te kopen maar als je al eens door het centrum van een Thaise stad hebt gereden dan denk je daar twee keer over. Een auto is dus veel veiliger en biedt meer comfort in het regenseizoen :-). Gelukkig kon ik een deal sluiten met de eigenaars van het huis en voor een redelijke prijs heb ik hier een Chevrolet Zafira voor zes maand. Dat is hetzelfde als een Opel Zafira in Europa maar in een wat andere uitvoering. Omdat het stuur rechts staat (ze rijden links in Thailand) en je dus links moet schakelen was ik blij met een automaat. Het is een vrij sterke benzinemotor en ondanks de 146.000 km op de teller ziet hij er binnen zeer netjes uit. Waarschijnlijk is hij gebruikt als taxi of zoiets. Voorlopig gaat alles goed, alleen trilt hij wat als ik rem.

Ondertussen heb ik ook wat mijn weg leren kennen wat niet zo evident is als je geen actuale kaart vindt. Toen ik dinsdagavond naar huis reed van het centrum vond ik mijn huis niet meer. Een trip van 6 km die normaal 10 min neemt werd bijna een nachtmerrie. Na 34 km op de teller en een stuk na middennacht vond ik mijn eigen huis en bed nog. Ondertussen let ik meer op een aantal herkennispunten. Dit weekend kan ik eens een stukje buiten de stad rijde om de buurt te verkennen.

Irrational exuberance

Om het even met de woorden van Alan Greenspan te zeggen, mijn vliegtuigreis van Munchen naar Bangkok was een ervaring van irrational exuberance. Ik had voor mijn comfort en om geen problemen te ondervinden met een te zware valies en omdat ik dringend vervallen miles moest opmaken, een upgrade genomen naar business class. Het maakt van een trip waar je gewoonlijk tegen opziet iets om naar uit te kijken. Toen ik mijn tussentijd verdaan had met enkele lekker schuimende hefenweizen in de business lounge was het tijd om in te schepen. Ik kwam nog maar net toe aan de gate of ik hoor mijn naam afroepen. Ik ga naar de balie en die man vraagt mijn boardingkaart. Hij bekijkt me met een brede grijns die ik niet helemaal kon thuis brengen en scheurt demonstratief mijn kaart. Zonder iets te zeggen geeft hij me een andere kaart. Ik had het eerst niet door. Op de kaart stond zetel 2K, ik dacht, OK er is iemand van plaats veranderd, maar net terwijl ik binnenloop zie ik het verschil. Dit was een gratis upgrade naar 1st class! Ik zou het zelf nooit betalen maar dit wou ik wel eens meemaken. Ik zat nauwelijks neer in mijn sofa met een electrisch verschuifbare poef of er werd me al een glas champagne aangeboden: Dom Perignon Vintage 2000 asjeblief. Een korte zoektocht op Google leert ons dat dit een fles is van meer dan 200 EUR.


Maar dan begon het nog maar, al was de menu enigsinds voorspelbaar: na een drietal hapjes met evenveel glazen champagne kwam er een tussendoortje met caviaar en wodka. Ik dacht dat ik al caviaar gegeten had maar dit was wel iets anders. Helemaal niet die zwarte en zoute brei maar dikkere bruinkleurige eitjes met een sterke maar heerlijke smaak. Dan volgde een combinatie van foie gras en kreeft als voorgerecht. Het hoofdgerecht konden we kiezen. Omdat de witte Rully zo heerlijk smaakte hield ik het bij Thaise garnalen. De Saint-Emilion was voor bij de kaas. Er stond nog een uitzonderlijke cognac op het menu maar ik had ondertussen al zoveel binnen dat ik die heb laten passeren. Met een druk op de knop draaiden alle hoeken van mijn zetel en werd het plots een bed waar je langsuit kon in slapen. Dat overviel me dan ook enkele minuten later. Toen ik wat later werd wakker gemaakt bleken er zeven uur gepasseerd te zijn en was het tijd voor ontbijt.

De eerste klasservice stopte niet bij de deur van het vliegtuig. Een persoonlijke pursor bracht me naar de diplomatenmigratie waar ik snel door geloods werd. Hij pikte mijn valies op en zette die er aan de taxi. Het duurde exact een uur van de landing tot in mijn hotel in het entrum van Bangkok. Daar kreeg ik ook een gratis upgrade naar een deluxe kamer! Welkom in Thailand. Ik wist niet wat er me overkwam.

Paddestoelen

Voor mijn vertrek naar Thailand heb ik nog een paar herfstwandelingen gedaan om het frisse gevoel van de Vlaamse polders mee te nemen in herhinnering. In Assenede kan je een wandeling doen op een dijk die is afgesloten met hekken. Je kan op voorhand een sleutel afhalen en een stukje ongerepte natuur betreden. Het was duidelijk paddestoelentijd. Ik heb er ganse sculpturen gezien met meerdere verdiepingen.


Al ken ik er niet zoveel van, sinds ik de geestesveruimende aspekten van paddestoelen heb leren kennen eind de jaren zeventig hebben ze me steeds gefascineerd. Toen ik op bezoek was op een enorme grote campus in het noorden van India kwam ik voorbij "de faculteit van het paddenstoelenonderzoek". Misschien moet ik daar eens op een zomercursus gaan.