Weer

Ik lees dat gisteren in België de warmste dag van het jaar was. Ik heb hier in Sydney minder geluk. Gisteren viel er de grootste hoeveelheid water in 24u sinds vier jaar. Het heeft quasi ononderbroken geregend sinds ik hier toekwam van China. Morgen zou het wat minderen en vrijdag zou een droge dag zijn. De foto is genomen in Leichart, de wijk naast Annandale.

Annandale, NSW

Ondertussen ben ik terug in Sydney beland. Voor mijn laatste weken zit ik weer ergens anders: een kleine studio in Annandale, de inner-west van Sydney. De studio valt mee: een goed bed, een uitstekende douche met voldoende warm water, en een klein keukentje. Het is een rustige buurt maar niet desolaat. Op de hoek is er een pub, twee coffee shops, en noodle bar, een "gourmet" pizza (Australisch eufemisme), twee convience stores, een "bag wash" laundry en een bus stop. De 370 brengt me naar de unief en rijdt door naar Coogee beach, de 470 rijdt naar het centrum. Voor $450 per week al bij al een keuze die goed meevalt.

Globalisatie

Ik ken de Chinese cultuur vooral door een tiental bezoeken aan Taiwan eind de jaren 80 en enkele keren in Hong Kong. Het is pas sinds 2005 dat ik in de volksrepubliek kom. Het contrast kan niet sterker zijn. Taiwan was in de jaren 80 hermetisch, onbegrijpbaar en ondoordringbaar. Het huidige China is zeer open, en sterk Westers gericht. Veel jonge mensen spreken redelijk goed Engels en staan open voor Westerse cultuur en producten. Tot mijn grote verbazing zag ik een zestal wijnwinkels in de boulevard naast Sun Yat Sen University waar ze een indrukwekkende collectie Franse, Italiaanse en Spaanse wijnen hadden. De prijzen waar niet eens zo veel hoger dan in de Colruyt. Nu begrijp ik waarom de prijs van Château Lafitte Rothshield in tien jaar met 800% is gestegen.



Aan de oostkant van de universiteit, tegen de parelrivier is er een plein waar elke avond honderden mensen samen komen om te dansen. Dit is een mooi voorbeeld van mondialisering. Ieder heeft zijn eigen peer group waarmee ze zich identificeren: Weense waltz, Zuid-Amerikaanse Salsa, Indische bollywood dans, of Amerikaanse break dance, je kiest maar.



Ik vraag me af hoe de wereld er zal uitzien wanneer elk van die miljard Chinezen gevonden heeft wat hij/zij zoekt.

Xianqi

Ik heb al eerder eens een TV beeld getoond van shogi (Japans schaak) op de Japanse TV. Tot mijn grote verbazing zag ik dat ook Xianqi voldoende populair is om life op TV te tonen. Waar zijn de dagen dat schaken nog op de Nederlandse TV kwam met Hans Böhm?

Lunch

Deze vrolijke kerel is zijn lunch aan het voorbereiden. Hij trekt was bloederige stukken vlees van onduidelijke oorsprong uit elkaar terwijl het bloed van de vuilbak loopt waarop hij bezig is. Hij riep tegen zijn maten "ik ben een filmster!" (of zoiets want het was Cantonees).

Chinese ijskreem

Als je in China zoetigheden koopt moet je steeds wat op jouw hoede zijn. Zo heb ik ooit een grote taart gezien met crème fraîche die vol zat met wortels, groene bonen en andere smurrie. In een Chinese supermarkt zag ik deze twee favoriete smaken ijskreem: groene bonen of rode bonen.

Guangzhou

Een dagje Guangzhou blijkt meer dan de moeite waard. Ik moet toegeven dat de stad me beter ligt dan Beijing.

Een bezoek van de draak aan een druk winkelcentrum met juwelenwinkels. De draak overhandigd een bos prei aan de verkoper die dankbaar een rode envelop in de muil van de draak achterlaat. Iedereen tevreden: de verkoper krijgt de zegen van Boeddha en de draak krijgt veel rode enveloppen.


Vreemd beeld in een tempel. Nog nooit gezien: een boeddha in het lichaam zoals een heilig hart.


Een kat aan de leiband: noodzakelijk in China, want ze eten alles wat poten heeft.


Varkenstongen te koop in grotere hoveelheden. Vraag me niet waarvoor ze dienen. Ze zagen er nogal lederachtig uit.

Suyn Yat Sen

In Guangzhou, China voor een conferentie over het gebruik van modellen in de wetenschappen. De obligate klasfoto voor het hoofdgebouw van Sun Yat Sen University.

Evolutie

Sinds Darwin kennen we het mechanisme van reproductieve isolatie waarbij nieuwe soorten ontstaan op plaatsten met geografische barrières. Australië met zijn wallibis en kangoeroes is daar natuurlijk een uitstekend voorbeeld van. Lilian kwam deze vreemde wezens tegen in Otway National Park tegen Melbourne. Mogelijks is deze soort gevoelig voor klimaatsverschillen want zelf heb ik die nog niet gezien in de buurt van Sydney.

Accomodatie

Ik heb behoorlijk wat tegenslag gehad met mijn accommodatie. De eerste vijf weken had ik een fantastisch appartement, goed gelegen, rustig, veel licht, en aan een redelijke prijs (voor Sydney). Dan ging ik verhuizen naar een appartement van een prof. dicht bij de universiteit. Die veranderde de voorwaarden toen ik de sleutels ging halen. Waar hij eerst $550 per week vroeg was dat nu $750 en bovendien moest ik betalen voor een volle drie maand, terwijl ik er maar 9 weken was. Ik stond dus op straat en begon wanhopig te zoeken naar een alternatief. Ik bespaar jullie de treurnis die ik heb gezien aan prijzen waar je in Thailand een luxehotel kan boeken. Ik had een akkoord met een Chinees voor volgend appartement, wat het beste is dat gezien heb. Ik geef eerst zijn beschrijving en dan de mijne:

"Renovated fully furnished large room in a modern double brick building situated in Lewisham, 5km west of downtown Sydney. The bedrooms with beautiful queen-sized bedroom suites, large TV and richly coloured, eye-catching German-engineered timber floor, very comfortable for walking on."

Deprimerend kamertje in een wat verwaarloosde woning aan een drukke straat waar het lawaai van bussen en zwaar verkeer mondelinge conversatie bemoeilijken. Door gebrek aan verlichting en verluchting geven de kamers een beklemmende en claustrofobische indruk. De vloeren zijn voorzien van namaakparket en het klein TV-tje van de rommelmarkt samen met de spaarlampen geven de indruk dat hier op alles bespaart is.

"All suites are newly renovated, with a modern brand-new ensuite. Each bathroom is fitted French-made DYNAMIC basin and full porcelain toilet set. Bathrooms are also fitted with a towel rail, bathroom cabinet and toilet roll handle, all made of stainless steel. With a Japanese-made RANAI 24hour continually flowing hot water system, you will never run out of hot water".

De kamer die me werd aangeboden was verbonden met een klein hokje waarin een douche en een toiletpot stond. Ik kan niet bevestigen of de lavabo van Frankrijk kwam en vermoedelijk was er wel een rol voor wc-papier, maar daar heb ik even niet op gelet. Ik was wat afgeschrikt door het lawaai van de buurman die een douche aan het nemen was waarbij het leek of het water in deze badkamer terecht kwam. Verder is warm water zeker een pluspunt.

"The large comunal kitchen is fitted with quality high gloss polyurethane kitchen cabinets and granite bench top. Famous Italian brand made gas cook top, electrical oven and ducted range hood make this kitchen a little luxury. The kitchen floor, dining area and passway are all tiled with Italian-made polished porcelain. The kitchen also includes a fridge and microwave oven".

Een donker keukentje aan de voorkant van het gebouw is volgepakt met een ijskast een goedkope tafel en vier stoelen. Op de bovenkant van de ijskast bevindt zich een patina van vet en stof vergaard over meerdere maanden. De ijskast zat vol met voedingsmiddelen waarvan de datum reeds lang verstreken bleek. De kookplaten waren vies en grauw en de opgedroogde kakkerlakken lieten niets over aan de verbeelding.

"Living in these suite have the feel of a hotel, but with a family touch".

Toen ik de ging kijken was er een jonge gast in de keuken die me wat vijandig aankeek en liever niet had dat er nog gasten bij kwamen. Toen ik ging inchecken en we 45 min moesten wachten op die Chinees trok Jelle, die me met de wagen bracht, een deur open aan de achterkant van het gebouw. Binnen zat een kerel was verdwaasd te kijken met een joint in de hand.

"There is also a large backyard with parking space."

Aan de achterkant van het gebouw lag er een groot braakliggend terrein dat exemplarisch was voor de gemiste kansen bij deze accommodatie. Een tuin met een patio en enkele houten zeteltjes hadden deze pijnlijke droefenis kunnen verzachten.

Toen ik het bedrag voor twee weken huur netjes had neergeteld en de Chinees met zijn compagnon gebroken glas van de spaarlamp van het bed aan het plukken waren, kwam Lilian verontwaardigd binnengelopen en begon de Chinees te belagen over de kakkerlakken in de keuken. Hij vertelde me rustig: "I think madamme does not like it here". Enkele seconden later stond ik wat verweesd op straat met het neergetelde bedrag en het voorschot in de hand, mij afvragend waarom deze kans me ontglipt was. De aankondiging van deze kamer bleek gewist op de site waar ik ze gevonden had. Ik heb de beschrijving moeten kopiëren uit de cache van Google.

The Rocks

The Rocks is één van de eerste plaatsten in Sydney waar men beginnen bouwen is sinds de kolonie van 1788. De buurt ontleend zijn naam van de locale zandsteen die gebruikt werd voor de bouw van woningen. Het was een rosse buurt in de negentiende eeuw die helemaal in verval raakte na 1900. Sinds enkele tientallen jaren is men er aan het renoveren en het resultaat mag er zijn. Hierboven zie je het Palisade hotel dat nu leegstaat terwijl er nog een website is die nog de uitstekende accommodatie, eten en drank aanprijst. Vreemd dat de virtuele wereld de realiteit overleeft.


Opnieuw de confrontatie tussen virtuele en reële beelden.


Hier het contrast tussen oud en nieuw, typisch voor deze buurt.


Eén van de vele hotels/pubs die nog wel zaken doen op de Rocks.


Een wat ongewoon beeld van Sydney Opera house (eindelijk) genomen vanonder Harbour Bridge.


De gerenoveerde pakhuizen die nu exclusieve accommodatie en catering bieden.

The Gap

The Gap is een cliff op Watson Bay in Sydney waar zich jaarlijks een vijftigtal mensen ter pletter storten van de rotsen. Het moet iets romantisch hebben zo in de diepte vol schuimend water. Recent was er nog een nieuwslezeres van een lokaal TV station die de sprong deed. Nu staan er dranghekken en camera's.

Reclame

Aussies kunnen nogal direct zijn in hun communicatie. Dat zie je ook duidelijk in advertenties. Ze scoren goed in die TV programma's die grappige reclameclips tonen. Vandaag zag ik deze in de vitrine van een fotograaf in Randwick:

- shoot your kids
- hang the family
- frame your wife

Over goede en slechte dingen

Vijf dingen die fantastisch goed zijn in Sydney


1. BYO: Bring you own (wine or beer). Een fantastisch concept dat helaas nauwelijks bestaat in Europa. De meeste restaurants hebben nemen geen (dure) licentie om alcohol te verkopen bij het eten en laten hun gasten toe om wijn (en soms ook bier) mee te brengen bij een diner. Sommige restaurants vragen een bescheiden corkage fee maar vooral de Aziatische restaurants vragen niets en leveren met plezier een ijsemmer en glazen. Ondanks de relatief hoge prijzen voor wijn in Australië (daarover later meer), is dit een bijzonder aangenaam privilege. Krijg je de fles niet op, onwaarschijnlijk maar niet onmogelijk, dan neem je ze gewoon mee naar huis.

2. Gras. Niet om te roken maar om op te lopen. Ik heb te veel slechte ervaringen in China en Thailand om het voorrecht te kunnen appreciëren dat je in Australië zonder enige schaamte of schuldgevoel overal over het gras mag lopen. De mogelijkheid om dwars door een park te lopen verandert drastisch het concept van een park en zelfs van een stad.

3. Bus. Het mag gezegd zijn, het bussysteem in Sydney functioneert uitstekend. Het aanbod en de bereikbaarheid is enorm, de frequentie is uitstekend, de dienstverlening is goed en de prijs is zeer goed. Een basis 10-rittenkaart kost $16 (12 EUR). Daarmee mag je twee sectoren op de bus. Alleen weet niemand wat die sectoren zijn en is er geen enkele controle op de bus. De kaarten voor 3-5 en 6-8 sectoren zijn dus minder populair. Ook zag ik schoolkinderen die er geen probleem van maakten om de buschauffeur uit te dagen door niet af te tikken in de automaat. Who cares? Leve het openbaar vervoer.

4. Vriendelijk. Sommige clichés zijn waar: Australiërs zijn zowat de vriendelijkste mensen op deze planeet. Voor een buitenlander lijkt het een beetje zoals Crocadile Dundee die in New York City rondloopt en iedereen groet en aanspreekt. Zelfs ik word regelmatig aangesproken. Mensen die de bus opstappen zeggen de chauffeur goedendag en bedanken hem als ze uitstappen. Ik hou van beleefde mensen, zelfs Australiërs.

5. Sydney. De belangrijkste attractie in Sydney is de stad zelf. Zoek het niet te ver. Dit is een stad om te verkennen zonder doel, plan of goede bedoelingen. Geniet van elk park, elk strand, elk art deco gebouw, elke strook water. Voor ieders smaak of voorkeur is er in Sydney wel een hoogtepunt. Ik hou van de parken, de kerkhoven, de beaches en de ruwe plekken ertussen.

Vijf dingen die ik haat in Sydney

1. Bier. Voor een Belg is niet alleen de kwaliteit van het bier hier een belediging voor de goede smaak en zeden, maar vooral de prijs. Een gewone pint (350 ml) verkocht onder het eufemisme ‘scooner’ wordt hier onbeschaamd te koop aangeboden in zogenaamde public houses aan niet minder dan $6.50 (bijna 5 EUR). Occasioneel kan je tussen 4 en 6 s’namiddags een pint kopen aan $3.50 wat enigszins de pijn verzacht maar toch nog steeds de prijs is – maar verre van de kwaliteit – van een Duvel. Het meeste bier is kattepis maar sommige brouwerijen doen een poging om ook stout of white te verkopen. Voor die eerste categorie verklaar ik mij onkundig en in die tweede hebben ze gefaald. De enige brouwerij die het label ‘verdienstelijk’ krijgt is Coopers. Toevallig een bier dat niet in aanmerking komt voor een gereduceerde prijs in de late namiddag.

2. Verkeerslichten. Ik weet niet precies waar het aan ligt, maar de verkeerslichten zijn hier een geweldige pain in the arse. Ik ervaar dat vooral als voetganger maar automobilisten klagen al even erg. Er is een gebrek aan timing, synchronisatie, ergonomie en organisatie. De wachttijd is irritant. Hoeveel keren heb ik niet staan wachten voor een rood voetgangerslicht terwijl het perfect veilig is om over te steken. Het is nodig om steeds jouw agressie uit te werken op een schakelaar alvorens je ook maar in aanmerking komt om over te steken. Neen, bij ons werkt dat dan toch beter.

3. Prijs. Sydney is een dure stad en Australië een duur land. Deel van het probleem is de positie van de Australische dollar. Die is enorm geapprecieerd in de voorbije jaren en tegenwoordig meer waard dan de Amerikaanse dollar. Maar het probleem zit dieper. De prijzen van real estate zijn veel te hoog voor de kwaliteit en de structuur van de gebouwen. Maar de vraag is groter dan het aanbod. Een eenvoudige rijwoning in een buitenwijk haalt makkelijk $600,000. Een nieuwe woning dicht tegen een strand loopt in de miljoenen. Maar helaas ook een brood, een fles melk of een potje yoghurt kost twee tot drie maal meer dan bij ons. Ik zie studenten in de universiteit aanschuiven in lange rijen voor een fles water van $3, een koffie aan $3.50 of junk food aan $12. In België krijgen studenten tenminste een warme maaltijd voor een habbekrats.


4. Geld. Ik heb geen problemen met geld op zich maar Australisch geld is gewoon vervelend. De briefjes zien er uit als speelgoedgeld en de munten als de schat van Ali Baba. De munten zijn te groot en ze wegen te veel. Twee tot drie stukken van 50 cent in jouw broekzak veroorzaken irritatie aan de ballen. Bovendien missen ze elke logica. De stukken van twee dollar zijn het kleinst, gevolgd door één dollar, twintig cent en vijftig cent. Een stuk van tien cent past tussen één en twee dollar.

5. Visie. Van een land met die oppervlakte en die hoeveelheid aan natuurlijke bronnen mag je toch iets verwachten. De opportuniteiten voor hernieuwbare energiewinning zijn enorm. Er is zon, er is zee, er is wind, er is water, enz. Maar ik zie geen enkele windmolen en slechts sporadisch zonnecellen of zonneboilers. Australië is een wereldproducent en grote gebruiker van steenkool . De tax op benzine is zeer laag. De labourregering is sterk afgestraft omdat ze een C02 taks hebben ingevoerd. Wat een gemiste kans!

Sydney University

Ik heb er nog maar een stuk van gezien, maar ik moet zeggen dat de campus van de universiteit bijzonder mooi is. Ze zijn er wonderwel in geslaagd om oude gebouwen en moderne architectuur te verenigen in een groene open omgeving. Onderaan zie je het nieuwe gebrouw van de faculteit van de rechten met links de nieuwe bibliotheek.

Mardi Gras

De Sydney Mardi Gras parade is wel een groot evenement. Vanaf 3u s'namiddags waren Hyde park en de belangrijkste straten afgesloten. Vanaf 5u begon het volk aan te zwellen achter de dranghekkens. De parade zelf duurde van 8 tot 11. Niet alleen zij meeliepen in de optocht maar veel van de toeschouwers waren duidelijk gay. De sfeer was bijzonder hartelijk en ondanks het alcoholverbod waren de meesten behoorlijk aangeschoten. Ik heb enkele goeie foto's kunnen nemen van de toeschouwers. Met een breedhoek en beperkte flash heb ik niets van de parade.

Flying foxes

Vanuit mijn balkon kijk ik uit op een prachtige boom waar s'nacht een congregatie plaats vindt van flying foxes. Dit zijn reusachtige vledermuizen die bijzonder veel lawaai maken. Ik dacht dat vledermuizen enkel actief zijn als het donker is maar deze beginnen al druk te doen voor het donker wordt. Flying foxes zijn de grootse vledermuizen in de wereld. Met gespreide vleugels kunnen ze tot 1,5 m groot zijn. Indrukwekkend als ik s'avonds door Centennial Park naar huis wandel.

Mijn bankje

Ik heb mijn bankje gevonden. Moore Park, op 5 minuten van mijn appartement. Meer moet dat niet zijn.

Pre Mardi Gras

Van het centrum op weg naar huis passeer ik Oxford street, het centrum van de LGBTG community in Sydney. Begin maart begint hun jaarlijks feest, de Mardi Gras met een stoet op zaterdag 5 maart. Deze bende is zich alvast aan het klaar maken voor dit feest.

Adrenaline

Op een zondagnamiddag aan de rand van Coogee beach was er een man die zich wat vreemd gedroeg. Op een bepaald moment doet hij enkele stappen achteruit en stort zich met volledige doodsverachting enkele meters naar beneden in een plas van een 60-tal cm diep tussen spelende kinderen. Hij had blijkbaar wel een techniek waarbij hij met het volle lichaam plat op het water terecht kwam. Dit heeft hij enkele keren herhaald. Na een tijdje ging hij rotsblokken verschuiven om wat meer plaats te maken. Dan kroop hij op een hoge rots (15m hoog) en begon zijn passen af te meten (zie foto hieronder). Ik heb een half uurtje gewacht maar hij is uiteindelijk niet gesprongen. Ik kan ook niet geloven dat hij dat ooit zou overleven.

The Cricketers Arms Hotel

Er is een gezellige pub niet zo ver van mijn appartement met de naam The Cricketers Arms Hotel. Het is helemaal geen hotel maar veel pubs dragen dat in hun naam vanwege vroegere wetgeving die alcoholverkoop beperkte tot hotels. Om een licentie te houden boden veel pubs dus een minimum aan accommodatie. De graffiti in het toilet is wel indrukwekkend.

Nieuwe start

Ik start hierbij terug mijn blog na precies één jaar inactiviteit. Vanaf nu veel nieuws uit Australië, en meer bepaald Sydney. Mijn locatie is een zeer groene buurt waar 's avonds kaketoes en flying foxes de baas zijn. Ik zit hier vijf weken. Dan verhuis ik naar een appartement vlak bij de universiteitscampus. Vanaf Centennial Park heb ik een rechtstreekse busverbinding met bus 352 naar de campus die er 38 minuten over doet.